A.death, whether natural or violent, Hom., etc.; τῶν ὑπαλευάμενος θάνατον the death threatened by them, Od.15.275; “ὣς θάνον οἰκτίστῳ θανάτῳ” 11.412; θάνατόνδε to death, Il.16.693, 22.297; θανάτου τέλος, μοῖρα, A.Th.906 (lyr.), Pers.917 (anap.), etc.; θανάτου πέρι καὶ ζωᾶς for life and death, Pi.N.9.29; “θ. ἢ βίον φέρει” S. Aj.802; “θάνατος μὲν τάδ᾽ ἀκούειν” Id.OC529; “θανάτῳ ἴσον πάθος” Id.Aj. 215; “ἐν ἀγχόναις θάνατον λαβεῖν” E.Hel.201; πόλεώς ἐστι θ., ἀνάστατον γενέσθαι it is its death, Lycurg.61; γῆρας ζῶν θ. Secund.Sent.12; θάνατον ἀποθνῄσκειν, τελευτᾶν, Plu.Crass.25, D.H.4.76.
2. in Law, death-penalty, θάνατον καταγνῶναί τινος to pass sentence of death on one, Th.3.81; θανάτου δίκῃ κρίνεσθαι ib.57; “θανάτου κρίνειν” X.Cyr.1.2.14, Plb.6.14.6; “περὶ θανάτου διώκειν” X.HG7.3.6; πρὸς τοὺς ἐχθροὺς . . ἀγωνίσασθαι περὶ θ. D.4.47; θ. τῆς ζημίας ἐπικειμένης the penalty is death, Isoc.8.50; ellipt., παιδίον κεκος μημένον τὴν ἐπὶ θανάτῳ (sc. στολήν) Hdt.1.109; “τὴν ἐπὶ θ. προσαγαγεῖν τινα” Luc.Alex.44; but δῆσαί τινα τὴν ἐπὶ θανάτῳ (sc. δέσιν) Hdt.3.119; τὴν ἐπὶ θανάτῳ ἔξοδον ποιεῖσθαι to go to execution, Id.7.223; “ἐπὶ θάνατον ἄγεσθαι” Id.3.14; τοῖς Ἀθηναίοις ἐπιτρέψαι περὶ σφῶν αὐτῶν πλὴν θανάτου for any penalty short of death, Th.4.54; “εὐθύνας εἶναι πλὴν φυγῆς καὶ θανάτου καὶ ἀτιμίας” IG12.39.73; εἰργόμενον θανάτου καὶ τοῦ ἀνάπηρον ποιῆσαι short of death or maiming, Aeschin.1.183.
3. pl., θάνατοι kinds of death, Od.12.341; the deaths of several persons, S.OT1200, E.Heracl.628 (both lyr.); poet., of one person, A.Ch.53, S.OT496, El.206 (all lyr.); “οὐχ ἑνός, οὐδὲ δυοῖν ἄξια θανάτοιν” Pl.Lg.908e; “πολλῶν θ., οὐχ ἑνὸς ἄξιος” D.21.21, cf.19.16, Ar.Pl.483, D.H.4.24; “δεύτερος θ.” *apoc. 2.11, cf. Plu.2.942f; esp. of violent death, “θ. αὐθένται” A.Ag.1572 (lyr.), cf. Th.879 (lyr.); “εἰς θανάτους ἰέναι” Pl.R.399b.