previous next
Empĕdŏcles , is (
I.gen. -cli, Gell. 4, 11, 9; acc. -clem, Cic. Ac. 1, 12, 44; “-clen,id. ib. 2, 5, 14 al.), m., = Ἐμπεδοκλῆς, a famous natural philosopher of Agrigentum, about 460 B. C., Lucr. 1, 716 sq.; Cic. N. D. 1, 12; id. de Or. 1, 50, 217; id. Tusc. 1, 9, 19; Quint. 1, 4, 4; 3, 1, 8; Plin. 29, 1, 4, § 5; Gell. 17, 21, 14; Hor. Ep. 1, 12, 20; id. A. P. 465.—Hence,
II. Empĕdoclēus , a, um, adj., Empedoclean: sanguis (acc. to his doctrine, the soul), Cic. Tusc. 1, 17 fin.— Subst.: Empĕdoclēa , ōrum, n., Empedoclean doctrines, id. Q. Fr. 2, 11 fin.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (12 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (12):
    • Cicero, Letters to his brother Quintus, 2.11
    • Horace, Ars Poetica, 465
    • Cicero, On Oratory, 1.50
    • Lucretius, De Rerum Natura, 1.716
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 29.5
    • Cicero, de Natura Deorum, 1.12
    • Cicero, Tusculanae Disputationes, 1.17
    • Cicero, Tusculanae Disputationes, 1.9
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 1, 4.4
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 3, 1.8
    • Gellius, Noctes Atticae, 17.21.14
    • Gellius, Noctes Atticae, 4.11.9
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: