I. A flattering assent, flattery, adulation: “istaec illum perdidit adsentatio,” Plaut. Bacch. 3, 3, 7: “nullam in amicitiis pestem esse majorem quam adulationem, blanditiam, adsentationem,” Cic. Lael. 25, 94: “adsentationes, blanditiae et pejor odio amoris simulatio,” Plin. Pan. 85: “Graeci diuturnā servitute ad nimiam adsentationem eruditi,” Cic. ad Q. Fr. 1, 1, 5: “se blanditiis et adsentationibus in Asinii consuetudinem penitus immersit,” id. Clu. 13: “inflatus adsentationibus,” Liv. 24, 6 al.—
II. Rarely in a good sense, approbation, assent, Vell. 2, 128: “ad neutram partem adsentationem flectere,” Petr. 17.