I. A hearing, a listening to (syn.: “auditus, auscultatio): (pueri) fabellarum auditione ducuntur,” Cic. Fin. 5, 15, 42: “qui est versatus in auditione et cogitatione, quae studio et diligentiā praecurrit aetatem,” id. de Or. 2, 30, 131; Quint. 2, 2, 11; 10, 1, 10: audite auditionem in terrore vocis ejus, hear a hearing (after the Heb.), i. e. hear attentively, Vulg. Job, 37, 2.—
II. Hearsay: “hoc solum auditione expetere coepit, cum id ipse non vidisset?” Cic. Verr. 2, 4, 46.—Hence, meton.,
(α).
(Abstr. pro concr.) A report, hearsay, news (also in plur.): “si accepissent famā et auditione esse quoddam numen et vim deorum,” Cic. N. D. 2, 37, 95: fictae auditiones, id. Planc. 23, 56: ne tenuissimam quidem auditionem de eā re accepi, not even the slightest inkling, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1: “His rebus atque auditionibus permoti etc.,” Caes. B. G. 4, 5; 7, 42: “falsae auditiones,” Tac. A. 4, 11 fin.: “ab auditione malā non timebit,” Vulg. Psa. 111, 7; ib. Nah. 3, 19.— And
III. The hearing of a pupil (cf. audio, II. A. 2.); hence, meton. (abstr. pro concr.), a lecture, lesson, discourse (perh. only post-Aug.): “Sedere in scholis auditioni operatos,” Plin. 26, 2, 6, § 11: “egressus ex auditione,” Gell. 14, 1; 18, 2; 19, 8.—*
IV. For auditus, the sense of hearing, the hearing, App. Dogm. Plat. p. 9, 27.