I. flattering words, blandishment, complimentary speech, flattery (class.; most freq. in plur. and in Tac.): “nec eam (virtutem) minis aut blandimentis corrupta deseret,” Cic. Tusc. 5, 31, 87: “pessum dedisti me blandimentis tuis,” Plaut. Rud. 2, 6, 23; id. Truc. 2, 2, 63: “multa igitur blandimenta plebi per id tempus ab senatu data,” Liv. 2, 9, 6: “captus blandimentis,” Plin. Ep. 2, 19, 4: “per blandimenta juvenem aggredi,” Tac. A. 13, 13; 12, 64: “muliebribus blandimentis infectae epistulae,” id. H. 1, 74.—In sing., Tac. A. 14, 4.—And in poet. exuberance: “cui blandimenta precesque Verbaque jactanti mitissima, desine, dixit, etc.,” Ov. M. 2, 815.—
II. Trop.
A. Any thing that pleases the senses, an object that charms, an allurement, a pleasure, charm, delight: “multa nobis blandimenta natura ipsa genuit,” Cic. Cael. 17, 41: blandimenta vitae = res, quae vitam jucundam reddunt), Tac. A. 15, 64; id. H. 2, 53 (cf.: “delinimenta vitae,” id. A. 15, 63): “aestivi caloris,” Pall. Sept. 17: “vecturae,” Veg. 2, 28, 37.—Of the spices, seasoning, condiments in food, Petr. 141, 8; Tac. G. 23.—
B. Healing applications, cures: “alia quoque blandimenta excogitabat,” Plin. 26, 3, 8, § 14.—
C. Careful culture: “hoc blandimento (i. e. blanda cultura) impetratis radicibus,” Plin. 17, 13, 21, § 98.