previous next
carnĭfĭcīna (carnŭf- ), ae. f. carnifex.
I. The office of executioner or hangman; capital punishment, execution: “carnificinam facere = carnificem esse,Plaut. Capt. 1, 2, 23; cf. id. Cist. 2, 1, 1: “locus carnificinae,Suet. Tib. 62.—Hence,
II. Per meton., the rack, torture, torment: dolores atque carnificinas facere, Cato ap. Gell. 10, 3, 17; and ap. Non. p. 187, 30; so, “carnificinam subire,Cic. Tusc. 5, 27, 78: “in ergastulum et carnificinam duci,Liv. 2, 23, 6.—
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (8 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (8):
    • Cicero, For Sestius, 65.135
    • Plautus, Cistellaria, 2.1
    • Plautus, Captivi, 1.2
    • Suetonius, Tiberius, 62
    • Livy, The History of Rome, Book 2, 23.6
    • Cicero, Tusculanae Disputationes, 3.13
    • Cicero, Tusculanae Disputationes, 5.27
    • Gellius, Noctes Atticae, 10.3.17
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: