I.on this side (opp. uls, ultra, and trans; cf. Varr. L. L. 5, § 83 Müll.; Liv. 5, 35, 4; 5, 33, 9 al.); with acc.
I. In space.
A. With verb of motion (rare): eo die cis Tiberim redeundum est, Varr. ap. Non. p. 92, 11.—
B. With verb of rest: Oppius mons, terticeps cis lucum Exquilinum, Sacr. Argae. ap. Varr. L. L. 5, § 50 Müll.: “cis Tiberim redire,” Liv. 8, 14, 6: “Gallia cis Rhenum perdomita,” Sall. H. 1, 8 Dietsch; cf.: “quae cis Taurum sunt,” Cic. Fam. 3, 8, 4: “cis Euphratem,” id. Att. 7, 2, 6: “Germanos, qui cis Rhenum incolunt,” Caes. B. G. 2, 3: hic primus cis Anienem cum rege Veientium conflixit. Liv. 4, 17, 18: “cis Taurum montem usque ad Halyn amnem,” id. 38, 38, 4: “cis Padum ultraque,” id. 5, 35, 4; Dig. 1, 2, 2, § 32.—
II. In time, within (only in Plaut. and post-class. writers; “in the former always in connection with pauci): cis dies paucos,” Plaut. Truc. 2, 3, 27: “paucos cis mensīs,” id. Merc. 1, 2, 42 Lorenz ad loc.: “cis paucas tempestates,” id. Most. 1, 1, 17: “cis pauculos dies,” Mamert. Grat. Act. Jul. 15: “cis mensem decimum,” Aur. Vict. Caes. 42, 1.—
III. Acc. to Priscian, also in other designations of limits = intra: “cis naturae leges, ut ultra naturae leges,” Prisc. p. 987 P.; “but the only passage cited for this meaning is: veniam petens, quod ei cis Vettios, Plautios dissimulavisset,” Tac. A. 11, 30 Ritter (Halm: ei Titios, Vettios; al. aliter), a very corrupt passage.