I. Lit., to lie together, lie in numbers (very rare): “Evandri profugae concubuere boves,” Prop. 4 (5), 1, 4.—
II. To lie with (for sexual intercourse).
A. In tempp. pres. (rare).
(α).
With dat.: Cinyrae. Ov. M. 10, 338.—
(β).
Absol.: “concumbunt Graece,” Juv. 6, 191: “dicet ... quibus verbis concumbat quaeque,” id. 6, 406: mulier oppressa concumbenti nullā voluntate consenserit, Aug. Civ. Dei, 1, 19.—
B. In tempp. perf. (referred by some to a present concubo, which is not found).
(α).
With cum: “num aiunt (Eam) tecum post duobus concubuisse mensibus,” Ter. Hec. 3, 3, 33; Cic. Fat. 13, 30: “cum viro,” id. Inv. 1, 29, 44: “cum matre,” Ov. M. 7, 386: “cum vestris viris,” id. A. A. 3, 522; Dig. 1, 6, 6.—
(β).
With dat.: “Egeriam justo concubuisse Numae,” Ov. Am. 2, 17, 18: “nudae deae,” Prop. 2 (3), 15, 16.