previous next
confūsĭo , ōnis, f. confundo.
I. A mingling.
A. Prop.: “si duorum materiae ex voluntate dominorum confusae sint, totum id corpus quod ex confusione fit, etc.,Just. Inst. 2, 1, 27; Dig. 6, 1, 23, § 5: colorum, App. de Mundo, p. 66, 24, 2.—
2. Concr., a mixture, union: “arcum esse multarum imaginum solis confusiones,Sen. Q. N. 1, 3, 5.—
B. Trop.
1. A mingling, mixing, uniting, combining (rare): “haec conjunctio confusioque virtutum,Cic. Fin. 5, 23, 67.—Far more freq., and in good prose,
II. (Acc. to confundo, II. B.) Oris, a reddening, blushing, Tac. H. 4, 40.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (12 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (12):
    • Cicero, For Lucius Murena, 23.47
    • Tacitus, Historiae, 4.40
    • Tacitus, Historiae, 3.38
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 3.20
    • Pliny the Younger, Epistulae, 1.22.12
    • Livy, The History of Rome, Book 26, 18.9
    • Cicero, De Legibus, 2.10
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 5.23
    • Cicero, de Natura Deorum, 1.2
    • Cicero, De Officiis, 2.19
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 3, 6.29
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 12, 5.3
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: