I.confusion, dismay, consternation, alarm, disquietude, disturbance.
I. In gen.: “pavor et consternatio mentis,” Tac. A. 13, 16: “quae causa irae consternationisque subitae foret,” Liv. 28, 25, 5 Weissenb. ad loc.: “muliebris,” id. 34, 2, 6: “creditorum,” Val. Max. 9, 7, 4: “populi,” id. 9, 15, 4; Suet. Calig. 51; id. Claud. 12.—*
B. Transf., of the fright of horses (with pavor), Liv. 37, 42, 1.—
II. In partic., mutiny, tumult, disorder, sedition, Liv. 34, 2, 6; Tac. A. 1, 39: “neque plures consternatione proximā insanisse crediderim,” id. H. 1, 83 fin.; 2, 49; 4, 50: “excusare apud regem consternationem suam,” Curt. 5, 10, 8: “interfectis consternationis auctoribus,” id. 7, 10, 13; 8, 1, 24.