I.v. the foll.), didĭdi, didĭtum, 3, v. a., to give out, spread abroad, disseminate, distribute (anteclass. and poet.; esp. in Lucr.; once in Tac.).
I. Lit.: numquam ego argentum ... disdidi, Cato ap. Fronto Ep. ad Anton. 1, 2, p. 150: “in venas cibum,” Lucr. 2, 1136; 4, 956; 6, 947; cf. id. 3, 703; 4, 633: “omne per caules palati,” id. 4, 623; cf. id. 3, 246; 5, 269; 6, 1166.—Absol.: dide, disice, Caecil. ap. Cic. Cael. 16, 37 (Com. Frag. v. 239 Rib.).—