previous next
ex-plāno , āvi, ātum, 1, v. a. *
I. Lit., to flatten or spread out: “suberi cortex in denos pedes undique explanatus,Plin. 16, 8, 13, § 34.—
2. To utter distinctly: “et ille juravit, expressit, explanavitque verba, quibus, etc.,Plin. Pan. 64, 3.—Hence, explānātus , a, um, P. a. (acc. to II.), plain, distinct (rare): “claritas in voce, in lingua etiam explanata vocum impressio,” i. e. an articulate pronunciation, Cic. Ac. 1, 5, 19: parum explanatis vocibus sermo praeruptus, Sen. de Ira, 1, 1, 4.—Adv. ex-plānāte , plainly, clearly, distinctly: “scriptum,Gell. 16, 8, 3.—Comp.: “ut definire rem cum explanatius, tum etiam uberius (opp. presse et anguste),Cic. Or. 33, 117.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (10 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (10):
    • Cicero, On Oratory, 2.69
    • Pliny the Elder, Naturalis Historia, 16.34
    • Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, 2.19
    • Cicero, De Officiis, 1.27
    • Cicero, De Officiis, 1.28
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 5, 10.4
    • Gellius, Noctes Atticae, 16.8.3
    • Sallust, Catilinae Coniuratio, 4
    • Cicero, Orator, 24.80
    • Cicero, Orator, 33.117
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: