I.raging, mad, furious (rare but class.; syn. v. furialis).
I. In gen.: “homo ac perditus (Clodius),” Cic. Sest. 7, 15: “impetus,” id. Phil. 13, 9: “tum ille (Catilina) furibundus: Quoniam, etc.,” Sall. C. 31 fin.: “taurus,” Ov. M. 13, 871: “ignibus et ventis furibundus fluctuet aër,” Lucr. 6, 367: “cum semel accepit solem furibundus (Leo) acutum,” Hor. Ep. 1, 10, 17: “latronis impetus crudeles ac furibundos retardare,” Cic. Phil. 13, 9, 19: “silentia,” Stat. Th. 10, 896.—*
II. Esp., filled with prophetic inspiration, inspired: “hariolorum et vatum furibundae praedictiones (shortly before: furente modo and furor),” Cic. Div. 1, 2, 4.—* Adv.: fŭrĭbunde , furiously: “omnes furibunde concutiens,” Hier. in Jesai. 5, 14, 5.