previous next
gĕnĕtīvus (not gĕnĭtīvus ; cf. Lachm. ad Lucr. II. p. 15 sq.), a, um, adj. genitus, from gigno,
I.of or belonging to generation or birth.
I. In gen. (rare; not in Cic.): Apollinis Genetivi ara, the generator, fertilizer, Cato ap. Macr. S. 3, 6; “for which: Phoebi Genitoris ad aras,Val. Fl. 5, 404: “forma prior rediit genetivaque rursus imago,native, original nature, Ov. M. 3, 331: “dispersis per pectus genetivis notis,birth-marks, Suet. Aug. 80: nomina, i. e. belonging to a family or gens, Ov. P. 3, 2, 107.—
II. In partic., in gram., genetivus (genit-) casus, the genitive case (in Varr. L. L. called patricius casus): si ut Maecenas Suffenas. Asprenas dicerentur, genetivo casu non e littera, sed tis syllaba terminarentur, Quint. 1, 5, 62; 1, 6, 14; Suet. Aug. 87 et saep.; and with equal frequency subst.: gĕnĕtīvus , i, m., the genitive, Quint. 1, 5, 63; 1, 6, 14; Gell. 4, 16, 3 et saep.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (9 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (9):
    • Ovid, Metamorphoses, 3.331
    • Suetonius, Divus Augustus, 80
    • Suetonius, Divus Augustus, 87
    • C. Valerius Flaccus, Argonautica, 5.404
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 1, 5.62
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 1, 5.63
    • Quintilian, Institutio Oratoria, Book 1, 6.14
    • Gellius, Noctes Atticae, 4.16.3
    • Ovid, Ex Ponto, 3.2
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: