previous next
harmŏnĭa , ae (archaic
I.gen. sing. harmoniaï, Lucr. 3, 131), f., = ἁρμονία, an agreement of sounds, consonance, concord, harmony; pure Lat. concentus.
II. Transf.
B. Singing, a song: “te nostra, Deus, canit harmonia,Prud. Cath. 3, 90.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (7 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (7):
    • Vitruvius, On Architecture, 5.4.6
    • Lucretius, De Rerum Natura, 4.1248
    • Lucretius, De Rerum Natura, 3.118
    • Lucretius, De Rerum Natura, 3.131
    • Cicero, De Republica, 1.10
    • Cicero, de Natura Deorum, 3.11
    • Cicero, Tusculanae Disputationes, 1.10
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: