I.a. [in-pendeo], to hang over any thing, to overhang (class.; esp. freq. in the trop. signif.; cf. immineo).
I. Lit.
a. Neutr.: “arbor in aedes illius impendet,” Dig. 43, 26, 1: “ut (gladius) impenderet illius beati cervicibus,” Cic. Tusc. 5, 21, 62: “poëtae impendere apud inferos saxum Tantalo faciunt,” id. ib. 4, 16, 35; id. Fin. 1, 18, 60; cf. Lucr. 3, 980: nucem impendere super tegulas, Plaut. Fragm. ap. Macr. S. 2, 14; Lucr. 6, 564; cf.: “impendentium montium altitudines,” Cic. N. D. 2, 39, 98.—
II. Trop., to hang or hover over a thing, to impend, to be near or imminent, to threaten.
a. Neutr., constr. in aliquem, alicui, or absol.
(α).
With in aliquem: “tantae in te impendent ruinae,” Plaut. Ep. 1, 1, 77: “licet undique omnes in me terrores impendeant,” Cic. Rosc. Am. 11, 31.—
(β).
With dat.: “nunc jam alia cura impendet pectori,” Plaut. Ep. 1, 2, 32: “omnibus semper aliqui talis terror impendet,” Cic. Tusc. 4, 16, 35: “poenas impendere iis, a quibus, etc.,” id. Rep. 3, 11 fin.: “quid sibi impenderet, coepit suspicari,” id. Clu. 24, 66.—
(γ).
Absol.: “nimborum nocte coortā Inpendent atrae formidinis ora superne,” Lucr. 4, 174; 6, 254: “quae vero aderant jam et impendebant, quonam modo ea depellere potuissetis?” Cic. Mil. 28, 76; cf.: “ut ea, quae partim jam assunt, partim impendent moderate feramus,” id. Fam. 4, 14, 1: “dum impendere Parthi videbantur,” id. Att. 6, 6, 3: tanta malorum impendet Ἰλιάς, id. ib. 8, 11, 3: “belli magni timor impendet,” id. Fam. 2, 11, 1; cf.: “ille quidem semper impendebit timor, ne, etc.,” id. Rep. 2, 28: “Ea contentio quae impendet,” id. Att. 2, 22, 3: “vento impendente,” Verg. G. 1, 365: “pluviā,” id. ib. 4, 191: “magnum bellum impendet a Parthis,” Cic. Att. 6, 2, 6; cf. Cic. Verr. 2, 5, 60, § 157; id. Prov. Cons. 17, 42: “impendentia ex ruinis et commutatione status publici pericula,” Vell. 2, 35, 3.—
b. Act.: “quae res me impendet, Lucil. ap. Fest. s. v. me, p. 16 Müll.: tanta te impendent mala,” Ter. Phorm. 1, 4, 2.!*? Part. pass.: impensus , a, um; poet. for impendens: “tempestas atque tenebrae coperiunt maria ac terras inpensa superne,” Lucr. 6, 491 Munro ad loc.; cf.: “impensum ferrum,” Sen. Herc. Oet. 1592.