I.to rush upon, assail, attack (poet. and in anteand post-class. prose).
I. Lit.: “cedentem Acheloius heros Impetit,” Stat. Th. 8, 523: “aliquem arcu,” Luc. 6, 394: “os hastā,” Sil. 5, 273; Luc. 6, 223; Varr. R. R. 3, 16, 8.—Absol.: “(apes) impetentes a se eiciunt fucos,” Varr. R. R. 3, 16, 8; cf. in a different orthog.: impite impetum facite, Paul. ex Fest. p. 109, 17 Müll. N. cr. (a contracted imper., like cette, ferte): “impetiti confessio,” Quint. Decl. 5.—
II. Transf., to accuse: “aliquem edacitatis,” Sid. Ep. 7, 9.