I.perf. imposivit, Plaut. Rud. 2, 3, 27: “imposisse,” id. Most. 2, 2, 4; sync. form of the part. perf. impostus, a, um, Lucr. 5, 543; Verg. A. 9, 716; Val. Fl. 4, 186; Prop. 5, 2, 29; Stat. Th. 1, 227 al.), v. a. in-pono, to place, put, set, or lay into, upon or in a place (very freq. and class.); constr. usu. with aliquid in aliquam rem or alicui rei; rarely in aliqua re or absol.
I. Lit.
A. In gen.: pedem in undam. Plaut. Most. 2, 2, 4: “hunc in collum,” id. Pers. 4, 6, 10: “aliquem in rogum,” Cic. Tusc. 1, 35, 85; cf.: “in ignem imposita'st: fletur,” Ter. And. 1, 1, 102: “omnem aciem suam redis et carris circumdederunt: eo mulieres imposuerunt,” Caes. B. G. 1, 51 fin.: “milites eo (i. e. in equos),” id. ib. 1, 42, 5: “aliquid in foco Lari,” Plaut. Aul. 2, 8, 16: “coronam auream litteris,” Cic. Fl. 31, 76; cf.: “collegae diadema,” id. Phil. 5, 12: “operi incohato fastigium,” id. Off. 3, 7, 33: “pondera nobis,” Lucr. 5, 543: “serta delubris et farra cultris,” Juv. 12, 84: “clitellas bovi,” Cic. Att. 5, 15, 3: “juvenes rogis,” Verg. G. 4, 477: “artus mensis,” Ov. M. 1, 230: “aliquid mensis,” id. F. 2, 473: natum axi (i. e. in currum). Stat. Th. 6, 321: “frontibus ancillarum vittas,” Juv. 12, 118: “ali quem mannis,” Hor. Ep. 1, 7, 77: “aliquem jumento,” Gell. 20, 1, 11: “Pelion Olympo,” Hor. C. 3, 4, 52: “arces montibus impositae,” id. Ep. 2, 1, 253; cf. id. C. 4, 14, 12: “impositum saxis Anxur,” id. S. 1, 5, 26: “celeri raptos per inania vento Imposuit caelo,” placed them in the heavens, Ov. M. 2, 507: “(Romulum) ablatum terris caelo,” id. ib. 14, 811: “hoc metuens molemque et montes insuper altos Imposuit,” Verg. A. 1, 62; cf.: “pedem super cervicem jacentis,” Curt. 9, 7 fin.: “haec super imposuit liquidum aethera,” Ov. M. 1, 67: “ei jus est in infinito supra suum aedificium imponere,” to build, Dig. 8, 2, 24: “pontibus praesidiisque impositis,” Tac. A. 2, 11: “pons lapideus flumini impositus,” Curt. 5, 1, 29: “quidvis oneris impone, impera,” Ter. And. 5, 3, 26; id. Phorm. 3, 3, 29: “nec peredit Impositam celer ignis Aetnam,” Hor. C. 3, 4, 76: “diadema imposuit,” Quint. 9, 3, 61: “pars togae, quae postea imponitur,” id. 11, 3, 140. —
B. In partic.
1. Naut. t. t., to put on board ship, to embark; with in and acc.: “quicquid domi fuit in navem imposivit,” Plaut. Rud. 2, 3, 27: in quas (naves) exercitus ejus imponi posset, Lentul. ap. Cic. Fam. 12, 14, 1: “legiones equitesque Brundisii in naves,” Caes. B. C. 3, 14, 1: “aeris magno pondere in naves imposito,” id. ib. 3, 103, 1.—With dat.: “et nos in aeternum Exsilium impositura cymbae,” Hor. C. 2, 3, 28: “ut semel imposita est pictae Philomela carinae,” Ov. M. 6, 511.—With adv.: “deprehensis navibus circiter quinquaginta atque eo militibus inpositis,” Caes. B. G. 7, 58, 4: “scaphas contexit, eoque milites imposuit,” id. B. C. 3, 24, 1. — With abl.: vetustissima nave impositi, Caes. ap. Suet. Caes. 66. — Absol.: “ipsi expediti naves conscenderent, quo major numerus militum posset imponi,” Caes. B. C. 3, 6, 1: “cum Crassus exercitum Brundisii imponeret,” Cic. Div. 2, 40, 84: “signa nostra velim imponas,” id. Att. 1, 10, 3: “per istos quae volebat clam imponenda curabat,” Cic. Verr. 2, 4, 10, § 23.—
2. Med. t. t., to apply a remedy externally: “alium imponitur in vulnera,” Plin. 20, 6, 23, § 50: “porrum vulneribus,” id. 20, 6, 21, § 47: “raphanos super umbilicum contra tormenta vulvae,” id. 20, 4, 13, § 27: “imponuntur et per se folia,” id. 23, 7, 71, § 138.—
3. Of animals, to put the male to the female: “asinum equae,” Col. 6, 36, 4; 7, 2, 5.—In mal. part., Juv. 6, 334.
II. Trop.
A. In gen., to put or lay upon, to impose; to throw or inflict upon; to put, set, or give to: “culpam omnem in med inponito,” Plaut. Mil. 3, 3, 54: cujus amicitia me paulatim in hanc perditam causam imposuit, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 17, 1: “ne magnum onus observantiae Bruto nostro imponerem,” Cic. Att, 13, 11, 1: “onus alicui,” id. Fam. 6, 7, 6; 13, 56, 1; id. Rep. 1, 23; cf.: “plus militi laboris,” id. Mur. 18, 38: “graviores labores sibi,” Caes. B. C. 3, 74, 2: “illi illud negotium,” Cic. Sest. 28, 60: “vos mihi personam hanc imposuistis, ut, etc.,” id. Agr. 2, 18, 49; cf. Anton. ap. Cic. Att. 10, 10, 2: “si mihi imposuisset aliquid,” Cic. Att. 15, 26, 4: “ego mihi necessitatem volui imponere hujus novae conjunctionis,” id. ib. 4, 5, 2; cf. id. Sull. 12, 35: “mihi impone istam vim, ut, etc.,” Cic. Verr. 2, 2, 60, § 138: “rei publicae vulnera,” id. Fin. 2, 24, 66; so, “vulnus rei publicae,” id. Att. 1, 16, 7: “plagam mortiferam rei publicae,” id. Sest. 19, 44: “quibus injurias plurimas contumeliasque imposuisti,” Cic. Verr. 2, 4, 9, § 20: “injuriam sine ignominia alicui,” id. Quint. 31, 96; cf. id. Rep. 1, 3: “servitus fundo illi imposita,” id. Q. Fr. 3, 1, 2, § 3: “servitutem civibus,” Sall. Or. ad Caes. 2: “belli invidiam consuli,” id. C. 43, 1: “leges civitati per vim imposuit,” Cic. Phil. 7, 5, 15: “leges alicui,” id. ib. 12, 1, 2; id. Rep. 1, 34; cf.: “saevas imponite leges, ut, etc.,” Juv. 7, 229: “nimis duras leges huic aetati,” Cic. de Or. 1, 60, 256: “huic praedae ac direptioni cellae nomen imponis,” assign, give, Cic. Verr. 2, 3, 85, § 197: “nomen alicui,” Liv. 35, 47, 5; Quint. 8, 3, 7; Tac. A. 4, 34; 14, 39 et saep.; cf.: “imponens cognata vocabula rebus,” Hor. S. 2, 3, 280: “finem imponere volumini,” Quint. 9, 4, 146: “finem spei,” Liv. 5, 4, 10: “clausulam disputationi,” Col. 3, 19, 3; cf.: quasi perfectis summam eloquentiae manum imponerent, gave the last touch to, Quint. prooem. § 4:“ summam manum operi,” Plin. 36, 5, 4, § 16; Sen. Ep. 12, 4; Vell. 2, 33, 1; 2, 87, 1; Gell. 17, 10, 5; Quint. 1 prooem. 4: “extremam manum bello,” Verg. A. 7, 573: “manum supremam bellis,” Ov. R. Am. 114: “modum alicui,” Liv. 4, 24, 7: “modum dolori,” Plin. Ep. 9, 13, 16: “modum divortiis,” Suet. Aug. 34.—Prov.: “imponit finem sapiens et rebus honestis,” Juv. 6, 444 (453).—
B. In partic.
1. To set over, as overseer, commander, etc.: “si emimus, quem vilicum imponeremus, quem pecori praeficeremus,” Cic. Planc. 25, 62: “consul est impositus is nobis, quem, etc.,” id. Att. 1, 18, 3: “Lacedaemonii devictis Atheniensibus triginta viros imposuere,” Sall. C. 51, 28: “Macedoniae regem,” Liv. 40, 12, 15; cf.: “Masinissam in Syphacis regnum,” id. 37, 25, 9: “Cappadociae consularem rectorem,” Suet. Vesp. 8: “quid si domini milites imperatoribus imponantur?” Liv. 45, 36, 8: “itaque imposuistis cervicibus nostris sempiternum dominum (deum),” Cic. N. D. 1, 20, 54 (al. in cervicibus).—
2. To lay or impose upon, as a burden, tax, etc.: omnibus agris publicis pergrande vectigal. Cic. Agr. 1, 4, 10: “vectigal fructibus,” id. Font. 5, 10: “stipendium victis,” Caes. B. G. 1, 44, 5: “tributa genti,” Suet. Dom. 12; so, tributi aliquid alicui, id. Calig. 40; cf.: “tributum in capita singula,” Caes. B. C. 3, 32, 1: “frumentum,” Cic. Att. 15, 10: “nulla onera nova,” Hirt. B. G. 8, 49 fin.—
3. Alicui, to impose upon, deceive, cheat, trick (= frustror, fallo, fraudo, circumvenio): “Catoni egregie imposuit Milo noster,” Cic. Q. Fr. 2, 6, 5: “si mihi imposuisset aliquid,” id. Att. 15, 26, 4: populo imposuimus et oratores visi sumus, id. ap. Quint. 8, 6, 20 and 55: “praefectis Antigoni imposuit,” Nep. Eum. 5, 7; Plin. Ep. 3, 15, 3: “facile est barbato inponere regi,” Juv. 4, 103: “falluntur quibus luxuria specie liberalitatis imponit,” Tac. H. 1, 30.— Pass. impers.: “utcumque imponi vel dormienti posset,” Petr. 102.