I.v. inch.n., to kindle, take fire, burn, glow (poet. and in post-Aug. prose).
I. Lit.: “nubes Solis inardescit radiis,” Verg. A. 8, 623: “arbusculae in igne ut ferrum inardescentes,” Plin. 13, 25, 51, § 140: “nec munus (i. e. vestis) umeris Herculis Inarsit aestuosius,” Hor. Epod. 3, 18: “inardescunt genae,” Sen. Herc. Oet. 251. —
II. Trop.: “affectus omnis languescat necesse est, nisi voce, vultu, totius prope habitu corporis inardescat,” Quint. 11, 3, 2: “cupidine vindictae inardescere,” Tac. A. 6, 32: “ut vidit juvenem, specie praesentis inarsit,” Ov. M. 7, 83.