I. Prop., to go into, to enter (class.; syn. intro, introeo).
1. With in and acc.: “in stadium,” Cic. de Or. 1, 32, 147: “in templum,” id. Phil. 14, 5, 12: “in navem,” Cic. Verr. 2, 5, 62, § 160: “cum in antiquum fundum ingredi vellet, frequentes armati obstiterunt,” id. Caecin. 8, 21; 11, 31: “in castra,” Liv. 38, 27, 5: “in urbem,” id. 9, 7, 10.—
2. With acc.: “iter pedibus,” Cic. Sen. 10, 34: “domum,” id. Phil. 2, 27, 68: “pontem Mulvium,” id. Cat. 3, 2, 6: “via, quam nobis quoque ingrediendum sit,” id. Sen. 2, 6: “hoc mare,” Quint. 12 prooem. § 4:“ mare,” Sall. H. 3, 77: “regnum,” id. ib. 2, 45: “curiam,” Liv. 44, 19, 7; 40, 8, 1; Curt. 4, 7, 6; 9, 10, 1 al.—
3. With intra: “ingrediens intra finem ejus loci,” Cic. Caecin. 8, 22: “ingredi intra munitiones,” Caes. B. G. 5, 9, 6: “intra fines,” id. ib. 2, 4, 2.—
4. With dat.: “castris ingressus Etruscis,” Verg. A. 10, 148. —
B. To enter upon, engage in, apply one's self to a thing.
1. With in and acc. (so most freq.): “in vitam paulo serius, tanquam in viam, ingressus,” Cic. Brut. 96, 330: “jam ingrediar in disputationem,” id. Rep. 1, 24, 38: in eam rationem, id. de Or. 2, 53, 213: “in spem libertatis,” id. Fam. 12, 25: “in orationem,” id. Phil. 7, 3: “in bellum,” id. Cat. 2, 6: “in causam,” id. Div. in Caecin. 12, 40; id. Fam. 6, 1, 4; id. Planc. 3, 8: “in sermonem,” Caes. B. C. 3, 18: “in rem publicam,” to engage in public affairs, Hirt. B. Afr. 22.—
2. With simple acc.: “quam quisque viam vivendi sit ingressurus,” Cic. Off. 1, 32, 118: “disputationem mecum,” id. Caecin. 28, 79: “vitam,” id. Off. 3, 2, 6; id. Ac. 2, 36, 114: “magistratum,” Sall. J. 43, 2: “consulatum,” Quint. 6, 1, 35: “eadem pericula,” Cic. Mur. 2, 4: “hanc partem,” Quint. 4, 3, 1: “studia,” id. 1, 10, 2: “hunc video mihi principem ad ingrediendam rationem horum studiorum exstitisse,” Cic. Arch. 1, 1: “eloquendi rationem,” Quint. 12 prooem. § 3.—
3. With ad: “ad discendum,” Cic. de Or. 1, 21, 94.—
C. To enter upon, begin, commence an action, speech, etc.
1. With inf.: “posteaquam sum ingressus eas res mandare monumentis,” Cic. Ac. 1, 1, 3: “dicere,” id. Att. 15, 11, 2: “describere aliquid,” id. de Sen. 14, 49: “scribere,” id. Div. 2, 1, 3; Quint. 1, 3, 18: “versare dolos,” Verg. A. 11, 704.—
2. Absol.: sic contra est ingressa Venus, thus began Venus (to speak), Verg. A. 4, 107: “Anchises lacrimis ingressus obortis,” id. ib. 6, 867.—
3. With acc.: “quam orationem cum ingressus essem,” Cic. Att. 15, 11, 1: “tibi res antiquae laudis et artis Ingredior,” Verg. G. 2, 175: “longinquam profectionem,” Suet. Aug. 92.—
4. With in and acc.: “quem ingressum in sermonem Pompeius interpellavit,” at the beginning of his speech, Caes. B. C. 3, 18, 3; cf. 1, 2, 2.—
D. Of time, to enter upon, begin, commence: “Caesar decimum nonum annum ingressus,” Vell. 2, 61, 1: ingresso vere, when spring has begun or arrived, Luc. 10, 224.—
II. Transf., = incedo.— Prop., to go along, advance, proceed, march.
1. Absol.: si stas, ingredere; “si ingrederis, curre,” Cic. Att. 2, 23, 3.—
3. With adv.: “tardius,” Cic. Tusc. 1, 31, 75: “quacumque,” Ov. F. 4, 481: “elephanti gregatim ingrediuntur,” Plin. 8, 5, 5, § 11.—
B. Fig., to walk, go.
1. With abl.: “vestigiis patris,” Cic. Rep. 6, 24, 26; for which,
2. With acc.: “vestigia patris,” to follow, walk in, Liv. 37, 53, 11.—
3. With per: “per titulos ingredimurque tuos,” Ov. F. 2, 16.—
4. Absol.: “sublimia debent ingredi, lenia duci, acria currere, delicata fluere,” to march majestically, Quint. 9, 4, 139: “nec tragoedia socco ingreditur,” id. 10, 2, 22.