I.that is contrary to right and justice, unjust, wrongful, unreasonable, excessive, oppressive, severe.
I. In gen., unsuitable, oppressive, excessive (rare): “onus ( = immodicum),” Cic. Or. 10, 35: “faenus,” Liv. 42, 5: “injustis collatum viribus hostem,” unequal, Stat. Th. 6, 774.—
II. In partic., unjust, wrongful: “vir maleficus naturā et injustus,” Cic. Tusc. 5, 20, 57; id. Fl. 38, 97: “noverca,” harsh, severe, Verg. E. 3, 33: “homine imperito numquam quidquam injustius,” Ter. Ad. 1, 2, 18: “emori, ne aliquid faciat injustum,” Lact. 5, 13, 15: “Samnites Sidicinis injusta arma cum intulissent,” Liv. 7, 29, 4: “injusto carpere dente,” with envious, malicious tooth, Ov. P. 3, 4, 73: “mare,” id. Am. 2, 11, 12: “iracundia,” Cic. de Or. 2, 50, 203: “id quam injustum in patriam ... esset, non videbat,” id. Off. 3, 21, 82: “injustissima atque acerbissima incommoda,” id. Fam. 5, 17, 1: “injustaque regna tenebat,” unjustly gotten, Ov. M. 5, 277.—Subst.: injustum , i, n., injustice: “jura inventa metu injusti fateare necesse est,” Hor. S. 1, 3, 111. — Adv.: injustē .
1. In gen., i. q. injuriā, wrongfully, unfairly: “morbus non injuste terret,” not without cause, Cels. 7, 3.—
2. In partic., unjustly: “imperare alicui,” Plaut. Capt 2, 2, 58: in aliquem dicere, id. Bacch. 3, 3, 59: “facis injuste si putas, etc.,” Cic. Fl. 17, 41; id. Off. 1, 7, 23; 3, 21, 84 al.: “male et injuste facere,” Nep. Them. 7 fin.—Sup.: “injustissime,” Sall. J. 85, 43.