I.gen. locupletium and locupletum; abl. sing. locuplete, usu. of a person, Cic. Verr. 2, 4, 12, § 29; id. Att. 12, 43, 2; Tac. H. 1, 46; “rarely of a thing,” Hor. S. 2, 6, 102; Pers. 3, 74: “locupleti, of things,” Cic. Verr. 2, 4, 1, § 1; id. de Or. 3, 48, 185; Sen. Contr. 2, 9, 4; “rarely of a person,” Cic. Verr. 2, 4, 21, § 46; Macrob. S. 5, 18, 14; v. Neue, Formenl. 2, p. 49 sq.), adj. locus-plenus, rich in lands, substantial, opulent (syn.: dives, abundans, copiosus).
I. Lit.: “quod tum erat res in pecore et locorum possessionibus: ex quo pecuniosi et locupletes vocabantur,” Cic. Rep. 2, 9, 16; cf.: “(P. Nigidius) locupletem dictum ait ex compositis vocibus, qui pleraque loca, hoc est, qui multas possessiones teneret,” Gell. 10, 5: locupletes locorum multorum domini, Paul. ex Fest. p. 119 Müll.— “So too, locupletem a locorum copia,” Quint. 5, 10, 55: “locupletes dicebant loci, hoc est agri plenos,” Plin. 18, 3, 3, § 11: “unum genus est eorum, qui magno in aere alieno, majores etiam possessiones habent: horum hominum species est honestissima, sunt enim locupletes,” Cic. Cat. 2, 8; “rarely of things: neque minus locuples ad eos hereditas perveniat,” Gai. Inst. 1, 192.—
B. Transf., in gen., rich, wealthy, opulent: “de ornatu ut locupletes simus scitis,” Plaut. Rud. 2, 1, 4: “egebat? immo locuples erat,” Cic. Rosc. Com. 8, 22: “mulier copiosa plane et locuples,” id. Div. in Caecil. 17, 55.—As subst.: “Lycurgus agros locupletium plebi, ut servitio, colendos dedit,” the rich, Cic. Rep. 3, 9 fin.: “ut suffragia non in multitudinis, sed in locupletium potestate essent,” id. ib. 2, 22, 39.—So fem.: “locuples quae nupsit avaro,” Juv. 6, 141: “locuples et referta domus,” id. de Or. 1, 35, 161: “in locuplete penu,” Pers. 3, 74: “locupletem optare podagram,” i. e. characteristic of the rich, Juv. 13, 96. —With abl.: “praedā locuples,” Sall. J. 84: “locuples frugibus annus,” Hor. Ep. 2, 1, 137: “mancipiis locuples,” id. ib. 1, 6, 39.—With gen.: “pecuniae,” App. M. 8, p. 202, 12: “locuples aquila,” i. e. the lucrative post of centurion, Juv. 14, 197.—With in and abl. in thesauris, Vulg. Jer. 51, 13.—Comp.: “locupletior negotiator,” Quint. 1, 12, 17.—Sup.: “urbs locupletissima,” Cic. Rep. 1, 14: “locupletissimae urbes,” Caes. B. C. 3, 31.—
II. Trop.
A. Well stored or provided, richly supplied, rich: “Lyslas oratione locuples, rebus ipsis jejunior,” Cic. Fin. 5, 5, 13; id. N. D. 1, 40, 112: “Latinam linguam non modo non inopem, sed locupletiorem etiam esse quam Graecam,” id. Fin. 1, 3, 10.—
B. Transf., that is able to answer for a thing, that is a good surety, responsible, trustworthy, reliable, safe, sure: “reus,” that can fulfil his engagement, Liv. 9, 9: auctor, testis, a sufficient surety, a credible witness: “Pythagoras et Plato locupletissimi auctores, jubent,” Cic. Div. 2, 58, 119; cf.: “quem enim auctorem de illo (Socrate) locupletiorem Platone laudare possumus?” id. Rep. 1, 10, 16: “locuples auctor Thucydides,” id. Brut. 12, 47; id. Div. 1, 19, 37: “accedit etiam testis locuples, Posidonius,” id. Off. 3, 2, 10: “tabellarius,” a trusty, safe letter-carrier, id. Q. Fr. 3, 9, 6.—Hence, adv.: lŏcū^plētē , richly, amply (postclass.).
2. Trop., in comp., Front. ad Anton. Imp. 1, 3 Mai.