I.to do, perform, or accomplish a thing with zeal and diligence (class.): “nemo est tam afflictus, quin possit navare aliquid et efficere,” Cic. Fam. 6, 1, 7: navare operam alicui, to come to one's assistance, to serve or assist one: “utinam potuissem tibi operam meam studiumque navare,” id. ib. 15, 12, 2: “operam rei publicae,” id. ib. 10, 25, 2; cf. id. Att. 1, 17, 4: “jam mihi videor navāsse operam, quod huc venerim,” to have succeeded in my endeavors, id. de Or. 2, 7, 26: “fortiter in acie navare operam,” to act vigorously, Liv. 7, 16; 28, 35: “navandae operae avidior,” Tac. A. 3, 42; “for which: opus navare,” Val. Fl. 3, 144: “quam vellem Bruto studium tuum navare potuisses!” to show, exhibit, Cic. Att. 15, 4, 5; cf.: “si suffragandi studia non navant,” id. Q. Cic. Petit. Cons. 5, 18: “benevolentiam,” id. Fam. 3, 10, 3: “bellum,” to prosecute vigorously, Tac. H. 3, 25: “flagitium,” to commit, perpetrate, id. ib. 4, 59: “rem publicam,” to serve the state, Cic. Fam. 9, 2, 5 (dub.; B. and K. gubernare).—Hence, adv.: nā-vanter , with zeal, Cassiod. Var. 2, 23 al.
nāvo , āvi, ātum, 1, v. a. navus,