I.necessity, inevitableness, want, need, distress.
I. Lit. (in Cic. less freq. than necessitas; in gen. more antiquated; cf. Gell. 13, 3, 3): calamitatis necessitudine inductus, Sisenn. ap. Non. 354, 6: “puto hanc esse necessitudinem, cui nullā vi resisti potest: quae neque mutari neque leniri potest,” Cic. Inv. 2, 57, 170; cf. “the context: an necessitudine, quod alio modo agi non possit,” id. ib. 2, 20, 61; “2, 57, 171: neve eam necessitudinem imponatis, ut, etc.,” Sall. C. 33, 5: “non eadem nobis et illis necessitudo impendet,” id. ib. 58, 5: “necessitudinem alicui facere,” Tac. A. 3, 64: “miserrima,” Vell. 2, 50, 2.—
II. Transf., a close connection, in which one person stands to another as relative or friend, relationship, friendship, intimacy, bond, etc.: “plerique grammaticorum asseverant, necessitudinem et necessitatem longe differre, ideo, quod necessitas sit vis quaedam premens et cogens: necessitudo autem dicatur jus quoddam et vinculum religiosae conjunctionis idque unum solitarium significet,” Gell. 13, 3, 1: “nomina necessitudinum mutare,” Cic. Clu. 70, 199: “sancta necessitudinum nomina, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 2: liberorum necessitudo,” Cic. Fam. 13, 10, 1: “etiam antea Jugurthae filia Bocchi nupserat. Verum ea necessitudo apud Numidas Maurosque levis ducitur,” Sall. J. 80, 6: “in amicitiae conjunctionisque necessitudine,” Cic. Lael. 20, 71; cf.: “sunt mihi cum illo omnes amicitiae necessitudines,” id. Sest. 17, 39: “necessitudo et affinitas,” id. Quint. 4, 13: “summā necessitudine et summā conjunctione adductus,” id. Fam. 13, 27, 2: “bonos viros ad tuam necessitudinem adjungere,” id. ib. 13, 11, 2: “cum accusatore tuo satis justam causam conjungendae necessitudinis putant, quod, etc.,” Cic. Verr. 2, 4, 65, § 145: “necessitudinem sancte colere,” id. Fam. 13, 19, 1: “familiaritatis necessitudinisque oblitus,” id. Mur. 3, 7: “caput illud est ut Lysonem ... recipias in necessitudinem tuam,” id. Fam. 13, 19, 3; cf. id. ib. 13, 12, 1; 9, 13, 3.—
2. Trop., a necessary connection: “numerus autem ... neque habebat aliquam necessitudinem aut cognationem cum oratione,” Cic. Or. 56, 186.—
B. Concr.: necessitudines, persons with whom one is closely connected, relatives, connections, friends (post-Aug.): “petiit, ut sibi permitteretur revisere necessitudines,” i. e. mother and children, Suet. Tib. 11 fin.: “remisit tamen hosti judicato necessitudines amicosque omnes,” id. Aug. 17; id. Tib. 50; Tac. H. 3, 59 fin.: “crederes Alexandrum inter suas necessitudines flere,” Curt. 4, 10, 12: “relictis obsidum loco necessitudinibus suis,” Amm. 15, 5, 6.
