I. To make known, to render famous or renowned: “disciplinā militari nobilitatus est,” Nep. Iphic. 1, 1: “poëtae post mortem nobilitari volunt,” Cic. Tusc. 1, 15, 34: “spectata ac nobilitata virtus,” id. Fl. 26, 63: “neque enim ex te umquam es nobilitatus,” id. Sen. 9, 27: “famam,” Liv. 1, 16.—Also in an unfavorable sense, to render notorious: ne eam malefactis nobilitarent, Titin. ap. Non. 352, 8: “stultum adulescentulum nobilitas flagitiis,” Ter. Eun. 5, 7, 20: “Phalaris, cujus est nobilitata crudelitas,” Cic. Off. 2, 7, 26: “adulterio nobilitatus,” Plin. 29, 1, 5, § 8.—
II. To render excellent, to ennoble, improve: “qui novitatem suam multis rebus nobilitaverat,” Vell. 2, 96, 1: “Auster vites nobilitat,” Pall. 1, 6, 7: “quae nobilitatos maritos non haberent, ne innobilitatae remanerent,” Lampr. Heliog. 4, 3.