previous next
nūgātōrĭus , a, um, adj. nugator,
I.trifling, worthless, useless, futile, nugatory: “nugatoriae artes,” i. e. lies, Plaut. Trin. 4, 2, 2: “boves Ligustici,worthless, useless, Varr. R. R. 2, 5, 9; so, “unguentum,id. L. L. 7, § 64 Müll.: “ad probandum res infirma nugatoriaque,Cic. Caecin. 23, 64: “illud valde leve est ac nugatorium,id. Fam. 11, 2, 3: “in malā nugatoriāque accusatione,id. Rosc. Am. 15, 42: “genus argumentationis,not to the point, Auct. Her. 2, 20, 31: genus deorum, Aug. Civ. Dei, 4, 27.—As subst.: -gātōrĭus , ii, m., a worthless fellow, nugatorium vocant, Sen. Ep. 36, 2.—Hence, adv.: nūgātōrĭē , triflingly, frivolously: “tenuiter et nugatorie respondere,Auct. Her. 4, 36, 48.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide References (5 total)
  • Cross-references in general dictionaries from this page (5):
    • Cicero, Letters to his Friends, 11.2.3
    • Cicero, For Sextus Roscius of Ameria, 15.42
    • Cicero, For Aulus Caecina, 23.64
    • Plautus, Trinummus, 4.2
    • Seneca, Epistulae, 36.2
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: