I.to overshadow, to shade (poet. and in post-Aug. prose; cf.: opaco, obscuro).
I. Lit.: “gramineus madidam caespes obumbrat humum,” Ov. Am. 2, 16, 10: “coma umeros obumbrat,” id. M. 13, 845: “templum,” id. ib. 14, 837; Verg. G. 4, 20 Jahn (al. inumbret): “sibi,” to shade itself, Plin. 17, 21, 35, § 165: “obumbratus amnis,” Curt. 5, 4, 8; Vulg. Luc. 1, 35; 9, 34.—
II. Transf.
A. To darken, obscure: “obumbrant aethera telis,” Verg. A. 12, 578: “nubes solem obumbrant,” Plin. 2, 42, 42, § 111.—
B. Trop.
1. To overcloud, darken, obscure: “nomina,” Tac. H. 2, 32: “candorem aequitatis,” Mamert. Grat. Act. ad Julian. 5.—Prov.: “sapientia vino obumbratur,” Plin. 23, 1, 23, § 41; cf.: “fidem amittunt propter id, quod sensus obumbrant,” Quint. 8 prooem. § 8. —
2. To cover, cloak, conceal, disguise, palliale; to screen, defend, protect: “crimen,” Ov. P. 3, 3, 75: “simulationem lacrimis,” Petr. 101: “magnum reginae nomen (eum) obumbrat,” Verg. A. 11, 223.