I.fut. opperibor, Plaut. Truc. 1, 2, 107 al.; inf. opperirier, id. ib. 2, 3, 5; v. infra; Ter. Eun. 5, 2, 51), v. dep. n. and a. [kindred with experior, from perior, whence peritus].
I. Neutr., to wait (class.; “syn.: exspecto, praestolor): opperiri exspectare,” Fest. p. 187 Müll.: “pol, quamquam domi cupio, opperiar,” Plaut. Trin. 4, 1, 23: “vel sex mensis opperibor,” id. Ps. 1, 3, 89: “non quis parumper durare opperirier?” id. Truc. 2, 3, 5: “aut ibidem opperiar, aut, etc.,” Cic. Att. 3, 10, 1: “ego in Arcano opperior, dum ista cognosco,” id. ib. 10, 3, 1: “unam praeterea horam ne oppertus sies,” wait a whole hour, Ter. Phorm. 3, 2, 30.—Followed by ut with subj.: “simul opperiens, ut terrestris copiae traicerentur,” Liv. 42, 48, 10; Tac. A. 15, 68; Tiro ap. Gell. 6, 3, 42.—
II. Act., to wait for, await, expect a person or thing.
(α).
With a personal object: “servom, quem ego me jusseram hic opperiri,” Plaut. Aul. 4, 7, 18: “abi intro: ibi me opperire,” Tert. And. 3, 2, 43: “hostem,” Verg. A. 10, 771: “imperatorem,” Tac. A. 4, 66.—