I. A drawing back (very rare).
A. Lit.: “spiritus ... in receptu difficilis,” hard to recover, Quint. 11, 3, 32, § 53. —
B. Trop., a retraction, recantation: “receptus nimis pertinacis sententiae,” Liv. 4, 57, 4. —
II. Milit. t. t., a drawing or falling back, a retiring, retreat (very freq. in prose and poetry): “ut expeditum ad suos receptum habeant,” Caes. B. G. 4, 33; so, “habere receptum ad aliquem,” id. ib. 6, 9; “and simply receptus habere,” id. B. C. 1, 59; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 2; Liv. 27, 27; 44, 39 al.: “cum receptus primis non esset,” id. 28, 23; 40, 32: “dare receptum alicui,” Caes. B. C. 1, 46; 1, 82 fin.; “and simply receptus dare,” id. ib. 2, 30 fin.: “Caesar receptui cani jussit,” id. B. G. 7, 47; cf.: “receptui signum audire,” Cic. Phil. 13, 7, 15: “signum dare receptui,” Liv. 4, 31, 3: “Caesar receptui suorum timens,” Caes. B. C. 3, 46; 3, 69: “receptui sibi consulebant,” id. ib. 3, 11, § “4: haud facili inde receptu,” Liv. 29, 7: ne receptum amittam, Pompon. ap. Cic. Att. 8, 12, C, 2 et saep.: canere receptui a miseriis contemplandis, to give the signal for leaving off, etc., Cic. Tusc. 3, 15, 33. — In plur.: “(bucina) cecinit jussos inflata receptus,” Ov. M. 1, 340: “cane, Musa, receptus,” leave off, id. Tr. 4, 9, 31; and in the signif., place of retreat, refuge: “tuti recessus,” Verg. A. 11, 527: “perdices surculis receptus suos vestiunt,” nests, Sol. 7 fin. (cf. receptaculum, II. fin.).—
2. Transf., a going back, retreating: “receptus et recursus maris,” i. e. the ebb and flow, Eum. Paneg. Const. 6 fin.—
B. Trop., a retiring, falling back, retreat: “receptui canente receptu,” Cic. Phil. 12, 3, 8; cf. Quint. 12, 11, 4: “receptus ad Caesaris gratiam atque amicitiam,” Caes. B. C. 1, 1: “receptum ad poenitendum habere,” Liv. 42, 13: “ad expertam clementiam,” id. 3, 2: “a malis consiliis receptum,” id. 28, 25; Col. 6. 23, 2.