I.to count over, reckon, calculate, compute (syn.: numero, expendo).
I. Lit. (mostly post-Aug.): “solis defectiones,” Cic. Rep. 1, 16, 25: “tempora,” Tac. H. 2, 50: “annos infantiae,” Plin. 7, 50, 51, § 167: “alimenta,” Dig. 3, 5, 34: “sumptus litis et viatica,” ib. 27, 3, 1: “(vir) reputaturus patri, quod eo nomine praestiterit,” to charge in account, charge to, ib. 11, 7, 17.—
II. Trop.
A. To think over, ponder, meditate, reflect upon (freq. and class.; a favorite word of Sall. and Tac.; not used by Cæs.; “syn.: cogito, delibero): non reputat laboris quid sit, Nec, aequom anne iniquom imperet, cogitabit,” Plaut. Am. 1, 1, 18; cf.: “haec ille reputans et dies noctesque cogitans,” Cic. Deiot. 13, 38: “magis quam id reputo, tam magis uror,” Plaut. Bacch. 5, 1, 5: humanae vitae varia reputantes mala, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 48, 115: “horum nihil,” id. N. D. 2, 46, 119: “scelera sua,” Tac. A. 2, 67: “infirmitatem suam,” id. H. 2, 16: “adversa,” id. ib. 2, 74: “vim Romanam,” id. ib. 4, 21 et saep.: “ipsus secum eam rem reputavit viā,” Ter. And. 2, 6, 11: “dum haec mecum reputo,” id. Eun. 3, 5, 44; Sall. C. 52, 2; Tac. A. 15, 54; cf.: “facinus suum cum animo,” Sall. J. 13, 5; 70, 5; 85, 10; Lact. 4, 1, 1: “sed hoc animo reputet, nostras nunc manus intueri senatum,” Liv. 21, 41, 16: “in animo reputare,” Sulp. Sev. Chron. 1, 24, 7; v. also in the foll.—With obj.-clause: “cum tibi nihil merito accidisse reputabis,” Cic. Fam. 5, 17, 5; Tac. A. 6, 30 fin.; 11, 28; 12, 51 fin.; id. H. 1, 70; 3, 8; Suet. Aug. 28.— With rel.clause: “te moneo, hoc etiam atque etiam ut reputes, quid facere expetas,” Plaut. Trin. 3, 2, 48: “quid ille vellet,” Cic. Fam. 1, 9, 6: “cum secum ipse reputaret, quam gravis casus in servitium ex regno foret,” Sall. J. 62, 9: “proinde reputaret cum animo suo, praemia an cruciatum mallet,” id. ib. 70, 5; cf. id. ib. 85, 10.— Absol.: “vere reputantibus Galliam suismet viribus concidisse,” if we consider it rightly, Tac. H. 4, 17.—
B. (Late Lat.) To impute, ascribe: “alicui nec bona opera nec mala,” Tert. Res. Carn. 16: “reputaturus patri, quod eo nomine praestiterit,” Dig. 11, 7, 17: “et reputatum est ei ad justitiam,” Vulg. 1 Macc. 2, 52; id. Rom. 4, 3.