I.a.
I. Neutr., to look back on a thing, come back or again to see (cf. respicio); to pay a visit again (ante- and post-class.): “ut ad me revisas,” Plaut. Truc. 2, 4, 79: “ad me,” Gell. 13, 30, 10: “ad stabulum,” Lucr. 2, 359.— Poet.: “signa ad lunam,” Lucr. 5, 636: “reviso quid agant, aut quid captent consili,” Ter. And. 2, 4, 1; id. Eun. 5, 4, 1: “inde redit rabies eadem et furor ille revisit,” i. e. comes back, returns, Lucr. 4, 1117.—
II. Act., to go or come to see again; to revisit: “tu modo nos revise aliquando,” Cic. Att. 1, 19, 11: “cum poteris, revises nos,” id. ib. 12, 50: “sed tu velim ... nos aliquando revisas,” id. Fam. 1, 10; Cat. 64, 377: “ipsa sedesque Revisit Laeta suas,” Verg. A. 1, 415: “vates tuus te reviset,” Hor. Ep. 1, 7, 12: “urbem (with petere),” Lucr. 3, 1067: “rem Gallicanam,” Cic. Quint. 6, 23: “negotia sua cottidie,” Col. 12, praef. § “8: agrum saepius,” id. 1, 4, 1.—With things as subjects: “longos obitus (sidera),” Lucr. 4, 393: “aut quae digna satis fortuna revisit?” Verg. A. 3, 318: “multos aeterna revisens Fortuna,” id. ib. 11, 426.