I.a hanging of one's self, a hanging (class.), Plaut. Cas. 1, 23: “utinam me Divi adaxint ad suspendium,” id. Aul. 1, 1, 11: “injuriae remedium morte ac suspendio quaerere,” Cic. Verr. 2, 3, 56, § 129: “suspendio vitam finire,” Suet. Aug. 65: “suspendio interemptus,” Plin. 28, 1, 2, § 71 et saep.—Plur.: “praebuit illa arbor misero suspendia collo,” Ov. Am. 1, 12, 17: “proscriptiones miserorumque suspendia,” Amm. 19, 11, 3.
suspendĭum , ii, n. suspendo,