I.a going over, passing over, passage (class.; syn. trajectus).
I. Lit.
A. In gen.: “fossae,” Cic. Tusc. 5, 20, 59: “flumine impeditus transitus,” Hirt. B. G. 8, 20; 8, 13; Caes. B. G. 5, 55; 6, 7; 7, 57; Liv. 21, 20, 2; 28, 1, 1; Tac. A. 15, 10; id. H. 1, 70; 3, 59; 4, 65; Just. 1, 8, 2; 15, 4, 12: “in urbem nostram Junonis,” removal, Val. Max. 1, 8, 3.—
2. Concr., a passage-way, passage: “spiritus,” i. e. the windpipe, Plin. 22, 24, 51, § 111; cf. “auditus,” the auditory passage, id. 23, 2, 28, § 59. —
B. In partic.
1. A passing over, desertion to another party: “facilis ad proximos et validiores,” Tac. H. 1, 76: “transitūs mora,” id. Agr. 38: “ad Vitellium,” id. H. 1, 76: “in alienam familiam,” a passing over, adoption into, Gell. 5, 19, 8.—
2. Law t. t., a transfer of possession, Cod. Just. 2, 13, 20. —
3. A passing over, passing away: “tempestatis,” Cic. Att. 2, 21, 2.—
II. Trop.
A. In gen., a passing over, passing, change: “in illo a pueritiā ad adulescentiam transitu,” Quint. 11, 3, 28: “opportunos magnis conatibus transitus rerum,” revolutions, Tac. H. 1, 21. —
B. In partic.
1. A means of passing, a transition from one step to another: “medius quidem gradus, nihil ipse significans sed praebens transitum,” Quint. 8, 6, 38: “in figuras alias,” Plin. 11, 36, 43, § 120. — Of the transition of colors in shading, Plin. 35, 5, 11, § 29; 37, 2, 8, § 21; Ov. M. 6, 66.—Of transition in sound, Quint. 12, 10, 68.—
2. In speaking.
a. A transition: “hinc erit ad alia transitus,” Quint. 7, 6, 5: “ad diversa,” id. 9, 3, 65: μεταβολή, id est transitus in aliud genus rhythmi, id. 9, 4, 50: “in Armeniam transitum facimus,” Just. 42, 2, 7.—In plur.: “unde venusti transitus fiunt,” Quint. 9, 2, 61.—