titubō āvī, ātus, āre,
to stagger, totter, reel: annisque
meroque, O.: domum est reversus titubanti pede, Ph.:
vestigia titubata, tottering, V.— —In speech, to
stammer, stutter, hesitate: mente ac linguā titubante:
(versus) debilitatur, in quācumque est parte titubatum, i. e.
uttered falteringly.—Fig., to hesitate, falter, waver, be in suspense, be
embarrassed: cave ne titubes mandataque frangas, H.:
omnibus titubantibus et de rebus summis desperantibus,
N.: si quid forte titubatum est, ut fit in bello.
