a. = “αὐτόν”. “εἰ δέ μιν ἔχων τις οἶδεν τὸ μέλλον” (i. e. “πλοῦτον”) *O. 2.56 “μιν — ἔντὐ ἀνάγκα”. Herakles O. 3.28 “ἐπεί μιν αἰνέω” Psaumis *O. 4.14 “κατεφάμιξεν καλεῖσθαί μιν” Iamos *O. 6.56 “μετάλλασέν τέ μιν” Iamos *O. 6.62 “μιν λύραι μολπαί τε γινώσκοντι” Hieron *O. 6.96 “θῆκέ μιν ζαλωτὸν” (“γαμβρόν”) *O. 7.6 “καί ῥά μιν χώρας ἀκλάρωτον λίπον, ἁγνὸν θεόν” O. 7.59 “ἀλλά μιν οὐκ εἴασεν” Zeus *O. 7.61 “ἤρειδεν δέ μιν” Herakles O. 9.32 “μὴ καθέλοι μιν αἰὼν” Lokros *O. 9.60 “ἐκάλεσσέ μιν ἰσώνυμον ἔμμεν” Opous *O. 9.63 “μιν ἐν Ἄρει παραγορεῖτο μή ποτε — ταξιοῦσθαι” Patroklos *O. 9.76 [“μή μιν” (“ὔμμιν” coni. de Jongh) O. 11.17] “καὶ Δαμαίῳ μιν” (= “χαλινόν”) “θύων ταῦρον ἀργάεντα πατρὶ δεῖξον” *O. 13.69 “πιθέσθαι κελήσατό μιν” Bellerophon *O. 13.80 “σὺν δ᾽ ἀνάγκᾳ μιν φίλον — ἔσανεν” Hieron P. 1.51 “οὐδέ μιν φόρμιγγες — δέκονται” Phalaris P. 1.97 “ἁ δ᾽ ἀποφλαυρίξαισά μιν” Apollo *P. 3.12 “κλέπτει τέ μιν” Apollo P. 3.29 “καί ῥά μιν — φέρων” Jason P. 3.45 “ἰατῆρά τοι κέν μιν πίθον — παρασχεῖν” Cheiron P. 3.65 “ἐσθὰς δ᾽ ἀμφοτέρα μιν ἔχεν” Jason P. 4.79 “στεφάνοισί τέ μιν ποίας ἔρεπτον” Jason P. 4.240 “κείνων τέ μιν ὀάροις λύρᾳ τε κοινάσομαι” Zeus N. 3.11 “οὐδέ μίν ποτε φόβος ἀνδροδάμας ἔπαυσεν ἀκμὰν φρενῶν” Telamon N. 3.39 “πολλὰ γάρ μιν παντὶ θυμῷ παρφαμένα λιτάνευεν” Peleus N. 5.31 “ἔνθα μιν εὔφρονες ἶλαι σὺν καλάμοιο βοᾷ θεὸν δέκονται” Poseidon N. 5.38 “λέγοντι γὰρ Αἰακόν μιν ὑπὸ ματροδόκοις γοναῖς φυτεῦσαι” Zeus N. 7.84 “ἐγκιρνάτω τίς μιν” (“κρατῆρα”) N. 9.50 “ἐν τελεταῖς δὶς Ἀθαναίων μιν ὀμφαὶ κώμασαν” Theaios N. 10.34 “καί μιν οὔπω τεθναότ᾽ — ἔκιχεν” Kastor N. 10.74 [“ἀγαθοῖσί μιν αἰνεῖσθαι” (Mingarelli: “ἀγαθοῖς μὲν αἰνεῖσθαι” codd.: “ἀγαθοῖσιν ἐπαινεῖσθαι” Schr.) N. 11.17] “ἐθέλω ἢ Καστορείῳ ἢ Ἰολάοἰ ἐναρμόξαι μιν ὕμνῳ” Herodotos I. 1.16 “εἴη μιν — ἔρνεσι φράξαι χεῖρα” I. 1.64 “εἶδ᾽ Ἀπόλλων μιν” Xenokrates I. 2.18 “ἁδεῖα δ᾽ ἔνδον μιν ἔκνιξεν χάρις” Herakles I. 6.50 (“ἷνας”) “ταί μιν ῥύοντό ποτε” Achilles I. 8.52 “γεραίρετέ μιν” Nikokles I. 8.62 ““ἀλλά μιν ποταμῷ σχεδὸν μολόντα φύρσει”” (“den Feind,” Radt) Pae. 2.73 “ὤμοσε γὰρ θεός — μή μιν εὔφρον᾽ ἐς οἶκον μήτ̓ ἐπὶ γῆρας ἱξέμεν βίου” Neoptolemos *Pae. 6.115 “ἀλλά μιν Κρόνου παῖ[δες] κεραυνῷ χθόν᾽ ἀνοιξάμενοι ἔκρυψαν τὸ πάντων ἔργων ἱερώτ[ατον” (“ναόν”) *“Πα. 8. 72. σὲ δ᾽ ἐγὼ παρά μιν αἰνέω μέν, Γηρυόνα” (“παρ᾽ ἀμίν” v. l. in codd. Aristidis; v. “Σ” ad loc., “παρ᾽ αὐτὸν τὸν Ἡρακλέα”) fr. 81 ad “Δ. 2. καί μ[ιν” (“ν[ιν Π”^{pc}) *fr. 169. 23. “Σθενέλοιό μιν υἱὸς κέλευσεν” Herakles fr. 169. 44.
μι^ν = “αὐτόν, αὐτήν, αὐτό”. (“Die im Papyrus über “μιν” stehende Variante “νιν” zeigt, daß die Orthographie dieser Form bei Pindar schon früh umstritten war,” Radt on Pae. 6.115 “Le plus sage est de suivre les manuscrits,” Des Pl., 24: “νιν” pro “μιν” passim scrips. Mommsen, Bergk, Schr., al.: * = v. l. “νιν”.)