I. Act., causing death, destruction, or calamity; causing grief; deadly, fatal, destructive, calamitous, mournful, dismal (class.; syn.: nefarius, perniciosus; “fatalis, fatifer): ad ejus (C. Verris) funestam securem servati,” Cic. Verr. 2, 5, 47, § 123; cf.: “deorum templis atque delubris funestos ac nefarios ignes inferre,” id. Cat. 3, 9, 22: “arma,” Ov. F. 1, 521: “venenum,” id. M. 3, 49: “morsus,” id. ib. 11, 373: “munus,” id. ib. 2, 88: “taxus,” id. ib. 4, 432; cf. “taeda,” Verg. A. 7, 322: “scelus,” Phaedr. 3, 10, 50.—Comp.: “funestior dies Alliensis pugnae, quam urbis captae,” Cic. Att. 9, 5, 2.—Sup.: “Caligula sceleratissimus ac funestissimus,” Eutr. 7, 12.—
(β).
With dat.: “aquilam argenteam, quam tibi perniciosam et funestam futuram confido,” Cic. Cat. 1, 9, 24: “o diem illum funestum senatui bonisque omnibus!” id. Sest. 12, 27; cf.: “nox nobis,” id. Fl. 41, 103: victoria orbi terrarum, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 3.—
II. Neutr., filled with misfortune or grief, fatal, mournful, sad (class.; “syn.: infaustus, infelix, etc.): agros funestos reddere,” Lucr. 6, 1139: “capilli,” Ov. F. 6, 493: “utque manus funestas arceat aris,” i. e. polluted with blood, id. M. 11, 584: “familia,” in mourning, Cic. Leg. 2, 22, 55; Liv. 2, 8, 8; 2, 47, 10: “adeo ut annales velut funesti nihil praeter nomina consulum suggerant,” as if they were lists of the dead, id. 4, 20, 9; cf. epistolae, announcing misfortune or sad tidings, Vell. 2, 117, 1: “funestior advolat alter Nuntius,” Claud. in Eutr. 2, 474; cf.: “nocturna volucris funesta querela,” Prop. 2, 20 (3, 13), 5; “hence also: omen,” id. 2, 28, 38 (3, 25, 4 M.): “littera,” denoting death, mourning, Ov. M. 10, 216: manus, mourning (of a dowager), id. ib. 11, 585: “funestum est a forti atque honesto viro jugulari, funestius ab eo, cujus vox, etc.,” Cic. Quint. 31, 95.