previous next
fŭrĭālis , e, adj. furiae.
I. Of or pertaining to the Furies, or like the Furies, furious, raging, dreadful, fearful (mostly poet.; “syn.: furiosus, furibundus, fanaticus): Alecto torvam faciem et furialia membra Exuit,Verg. A. 7, 415: “caput Cerberi,Hor. C. 3, 11, 13: “incessus,Liv. 7, 17, 3: “arma,” i. e. of the Bacchantes, Ov. M. 6, 591; cf. “Erichtho,id. H. 15, 139: “furialis illa vox (Clodii) nefariis stupris effeminata,Cic. Planc. 35, 86: “dira exsecratio ac furiale carmen,Liv. 10, 41, 3: “caedes,Ov. M. 6, 657; cf.: “quod pretium speret pro tam furialibus ausis,id. ib. 6, 84: “dens leonis,Mart. 2, 75, 7: “mensae Atrei,Ov. Am. 3, 12, 39: “tollitur in caelum furiali turbine clamor,fearful, Sil. 16, 320.—In neutr., adverb.: “aurigae furiale minetur Efferus,Stat. Th. 6, 429; Claud. B. Get. 326.—
II. Act., making mad, infuriating (poet. and very rare): “haec me irretivit veste furiali inscium, Cic. poët. Tusc. 2, 8, 20: aurum,Val. Fl. 6, 670: “oscula,id. 7, 254.—Adv.: fŭrĭālĭter , furiously, madly, franticly: “odit,Ov. F. 3, 637.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: