I.a woman hired to lament at the head of a funeral procession: “praefica dicta, ut Aurelius scribit, mulier, ad luctum quae conduceretur, quae ante domum mortui laudes ejus caneret ... Claudius scribit: quae praeficeretur ancillis quemadmodum lamentarentur, praefica est dicta. Utrumque ostendit a praefectione praeficam dictum,” Varr. L. L. 7, § 70 Müll.; Lucil., and Varr. ap. Non. 66, 31 sq.: “superaboque omnes argutando praeficas, Plaut. ib.: sine virtute argutum civem mihi habeam pro praeficā,” id. Truc. 2, 6, 14. —In apposition: “tamquam mulierum voces praeficarum,” Gell. 18, 7, 3.
praefĭca , ae, f. praeficio,