previous next
prae-fulcĭo , si, tum, 4, v. a.
I. To prop up, support a thing. *
A. Lit.: mollire praefultum torum, Prud. στεφ. 5, 335.—
B. Trop.: “primum illud praefulci atque praemuni, quaeso, ut simus annui,secure, Cic. Att. 5, 13, 3: “aliquid multis modis,Gell. 7, 3, 44: servitus, ubi ego omnibus Parvis magnisque miseriis praefulcior, qs. am propped up, i. e. surrounded, hedged in by, Plaut. Ps. 3, 1, 6.—
II. To place in front as a prop or stay; trop.: “quin me suis negotiis praefulciat,use me as a prop, Plaut. Pers. 1, 1, 12.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: