previous next
inter-prĕs , ĕtis, com. inter, and Sanscr. root prath-, to spread abroad; cf. πλατύς, latus.
I. An agent between two parties, a broker, factor, negotiator (class.): “quod te praesente isti egi, teque interprete,through your agency, Plaut. Curc. 3, 64: “quasi ego ei rei sim interpres,id. Mil. 3, 1, 203: “quasi ea res per me interpretem curetur,id. ib. 3, 3, 36; “4, 1, 6: interpretes corrumpendi judicii,Cic. Verr. 1, 12: “pacis,Liv. 21, 12: divūm, the messenger of the gods, i. e. Mercury, Verg. A. 4, 356; 3, 359: “harum curarum,” i. e. Juno, the goddess of marriage, id. ib. 608.—
II. An explainer, expounder, translator, interpreter (syn. internuntius): “juris,Cic. Top. 1: “legum,Juv. 4, 79; 6, 544: “grammatici interpretes poëtarum,Cic. Div. 1, 18: “caeli,an astronomer, id. ib. 2, 44: “mentis est oratio,id. Leg. 1, 10; cf. “lingua,Hor. A. P. 111: “metus interpres semper in deteriora inclinatus,Liv. 27, 44: comitiorum, i. e. the Haruspices, who can tell whether or not the comitia are properly held, Cic. N. D. 2, 4: “portentorum,a soothsayer, id. Div. 2, 28: “nec converti, ut interpres, sed ut orator,a translator, id. Opt. Gen. Or. 5, 14: “indiserti,id. Fin. 3, 4: “interpres veridica,Liv. 1, 7.—
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: