[244α]
Ξένος
‘ἀλλ᾽, ὦ φίλοι,’ φήσομεν, ‘κἂν οὕτω τὰ δύο λέγοιτ᾽ ἂν σαφέστατα ἕν.’Θεαίτητος
ὀρθότατα εἴρηκας.Ξένος
‘ἐπειδὴ τοίνυν ἡμεῖς ἠπορήκαμεν, ὑμεῖς αὐτὰ ἡμῖν ἐμφανίζετε ἱκανῶς, τί ποτε βούλεσθε σημαίνειν ὁπόταν ὂν φθέγγησθε. δῆλον γὰρ ὡς ὑμεῖς μὲν ταῦτα πάλαι γιγνώσκετε, ἡμεῖς δὲ πρὸ τοῦ μὲν ᾠόμεθα, νῦν δ᾽ ἠπορήκαμεν. διδάσκετε οὖν πρῶτον τοῦτ᾽ αὐτὸ ἡμᾶς, ἵνα μὴ δοξάζωμεν μανθάνειν μὲν τὰ λεγόμενα παρ᾽ ὑμῶν, τὸ δὲ [244β] τούτου γίγνηται πᾶν τοὐναντίον.’ ταῦτα δὴ λέγοντές τε καὶ ἀξιοῦντες παρά τε τούτων καὶ παρὰ τῶν ἄλλων ὅσοι πλεῖον ἑνὸς λέγουσι τὸ πᾶν εἶναι, μῶν, ὦ παῖ, τὶ πλημμελήσομεν;Θεαίτητος
ἥκιστά γε.Ξένος
τί δέ; παρὰ τῶν ἓν τὸ πᾶν λεγόντων ἆρ᾽ οὐ πευστέον εἰς δύναμιν τί ποτε λέγουσι τὸ ὄν;Θεαίτητος
πῶς γὰρ οὔ;Ξένος
τόδε τοίνυν ἀποκρινέσθων. ‘ἕν πού φατε μόνον εἶναι;’ — ‘φαμὲν γάρ,’ φήσουσιν. ἦ γάρ;Θεαίτητος
ναί.Ξένος
‘τί δέ; ὂν καλεῖτέ τι;’Θεαίτητος
ναί. [244ξ] Ξένος
‘πότερον ὅπερ ἕν, ἐπὶ τῷ αὐτῷ προσχρώμενοι δυοῖν ὀνόμασιν, ἢ πῶς;’Θεαίτητος
τίς οὖν αὐτοῖς ἡ μετὰ τοῦτ᾽, ὦ ξένε, ἀπόκρισις;Ξένος
δῆλον, ὦ Θεαίτητε, ὅτι τῷ ταύτην τὴν ὑπόθεσιν ὑποθεμένῳ πρὸς τὸ νῦν ἐρωτηθὲν καὶ πρὸς ἄλλο δὲ ὁτιοῦν οὐ πάντων ῥᾷστον ἀποκρίνασθαι.Θεαίτητος
πῶς;Ξένος
τό τε δύο ὀνόματα ὁμολογεῖν εἶναι μηδὲν θέμενον πλὴν ἓν καταγέλαστόν που.Θεαίτητος
πῶς δ᾽ οὔ;Ξένος
καὶ τὸ παράπαν γε ἀποδέχεσθαί του λέγοντος ὡς [244δ] ἔστιν ὄνομά τι, λόγον οὐκ ἂν ἔχον.Θεαίτητος
πῇ;Ξένος
τιθείς τε τοὔνομα τοῦ πράγματος ἕτερον δύο λέγει πού τινε.Θεαίτητος
ναί.Ξένος
καὶ μὴν ἂν ταὐτόν γε αὐτῷ τιθῇ τοὔνομα, ἢ μηδενὸς ὄνομα ἀναγκασθήσεται λέγειν, εἰ δέ τινος αὐτὸ φήσει, συμβήσεται τὸ ὄνομα ὀνόματος ὄνομα μόνον, ἄλλου δὲ οὐδενὸς ὄν.Θεαίτητος
οὕτως.Ξένος
καὶ τὸ ἕν γε, ἑνὸς ὄνομα ὂν καὶ τοῦ ὀνόματος αὖ τὸ ἓν ὄν.Θεαίτητος
ἀνάγκη.Ξένος
τί δέ; τὸ ὅλον ἕτερον τοῦ ὄντος ἑνὸς ἢ ταὐτὸν φήσουσι τούτῳ; [244ε] Θεαίτητος
πῶς γὰρ οὐ φήσουσί τε καὶ φασίν;Ξένος
εἰ τοίνυν ὅλον ἐστίν, ὥσπερ καὶ Παρμενίδης λέγει,“πάντοθεν εὐκύκλου σφαίρης ἐναλίγκιον ὄγκῳ,
μεσσόθεν ἰσοπαλὲς πάντῃ: τὸ γὰρ οὔτε τι μεῖζον
οὔτε τι βαιότερον πελέναι χρεόν ἐστι τῇ ἢ τῇ,
”Parmenides Fr. 8.43τοιοῦτόν γε ὂν τὸ ὂν μέσον τε καὶ ἔσχατα ἔχει, ταῦτα δὲ ἔχον πᾶσα ἀνάγκη μέρη ἔχειν: ἢ πῶς;Θεαίτητος
οὕτως.
‘ἀλλ᾽, ὦ φίλοι,’ φήσομεν, ‘κἂν οὕτω τὰ δύο λέγοιτ᾽ ἂν σαφέστατα ἕν.’Θεαίτητος
ὀρθότατα εἴρηκας.Ξένος
‘ἐπειδὴ τοίνυν ἡμεῖς ἠπορήκαμεν, ὑμεῖς αὐτὰ ἡμῖν ἐμφανίζετε ἱκανῶς, τί ποτε βούλεσθε σημαίνειν ὁπόταν ὂν φθέγγησθε. δῆλον γὰρ ὡς ὑμεῖς μὲν ταῦτα πάλαι γιγνώσκετε, ἡμεῖς δὲ πρὸ τοῦ μὲν ᾠόμεθα, νῦν δ᾽ ἠπορήκαμεν. διδάσκετε οὖν πρῶτον τοῦτ᾽ αὐτὸ ἡμᾶς, ἵνα μὴ δοξάζωμεν μανθάνειν μὲν τὰ λεγόμενα παρ᾽ ὑμῶν, τὸ δὲ [244β] τούτου γίγνηται πᾶν τοὐναντίον.’ ταῦτα δὴ λέγοντές τε καὶ ἀξιοῦντες παρά τε τούτων καὶ παρὰ τῶν ἄλλων ὅσοι πλεῖον ἑνὸς λέγουσι τὸ πᾶν εἶναι, μῶν, ὦ παῖ, τὶ πλημμελήσομεν;Θεαίτητος
ἥκιστά γε.Ξένος
τί δέ; παρὰ τῶν ἓν τὸ πᾶν λεγόντων ἆρ᾽ οὐ πευστέον εἰς δύναμιν τί ποτε λέγουσι τὸ ὄν;Θεαίτητος
πῶς γὰρ οὔ;Ξένος
τόδε τοίνυν ἀποκρινέσθων. ‘ἕν πού φατε μόνον εἶναι;’ — ‘φαμὲν γάρ,’ φήσουσιν. ἦ γάρ;Θεαίτητος
ναί.Ξένος
‘τί δέ; ὂν καλεῖτέ τι;’Θεαίτητος
ναί. [244ξ] Ξένος
‘πότερον ὅπερ ἕν, ἐπὶ τῷ αὐτῷ προσχρώμενοι δυοῖν ὀνόμασιν, ἢ πῶς;’Θεαίτητος
τίς οὖν αὐτοῖς ἡ μετὰ τοῦτ᾽, ὦ ξένε, ἀπόκρισις;Ξένος
δῆλον, ὦ Θεαίτητε, ὅτι τῷ ταύτην τὴν ὑπόθεσιν ὑποθεμένῳ πρὸς τὸ νῦν ἐρωτηθὲν καὶ πρὸς ἄλλο δὲ ὁτιοῦν οὐ πάντων ῥᾷστον ἀποκρίνασθαι.Θεαίτητος
πῶς;Ξένος
τό τε δύο ὀνόματα ὁμολογεῖν εἶναι μηδὲν θέμενον πλὴν ἓν καταγέλαστόν που.Θεαίτητος
πῶς δ᾽ οὔ;Ξένος
καὶ τὸ παράπαν γε ἀποδέχεσθαί του λέγοντος ὡς [244δ] ἔστιν ὄνομά τι, λόγον οὐκ ἂν ἔχον.Θεαίτητος
πῇ;Ξένος
τιθείς τε τοὔνομα τοῦ πράγματος ἕτερον δύο λέγει πού τινε.Θεαίτητος
ναί.Ξένος
καὶ μὴν ἂν ταὐτόν γε αὐτῷ τιθῇ τοὔνομα, ἢ μηδενὸς ὄνομα ἀναγκασθήσεται λέγειν, εἰ δέ τινος αὐτὸ φήσει, συμβήσεται τὸ ὄνομα ὀνόματος ὄνομα μόνον, ἄλλου δὲ οὐδενὸς ὄν.Θεαίτητος
οὕτως.Ξένος
καὶ τὸ ἕν γε, ἑνὸς ὄνομα ὂν καὶ τοῦ ὀνόματος αὖ τὸ ἓν ὄν.Θεαίτητος
ἀνάγκη.Ξένος
τί δέ; τὸ ὅλον ἕτερον τοῦ ὄντος ἑνὸς ἢ ταὐτὸν φήσουσι τούτῳ; [244ε] Θεαίτητος
πῶς γὰρ οὐ φήσουσί τε καὶ φασίν;Ξένος
εἰ τοίνυν ὅλον ἐστίν, ὥσπερ καὶ Παρμενίδης λέγει,“πάντοθεν εὐκύκλου σφαίρης ἐναλίγκιον ὄγκῳ,
μεσσόθεν ἰσοπαλὲς πάντῃ: τὸ γὰρ οὔτε τι μεῖζον
οὔτε τι βαιότερον πελέναι χρεόν ἐστι τῇ ἢ τῇ,
”Parmenides Fr. 8.43τοιοῦτόν γε ὂν τὸ ὂν μέσον τε καὶ ἔσχατα ἔχει, ταῦτα δὲ ἔχον πᾶσα ἀνάγκη μέρη ἔχειν: ἢ πῶς;Θεαίτητος
οὕτως.
