A.having sworn, bound by oath, ἔνορκόν τινα θέσθαι to bind one by oath, S.Ph.811; “ἔ. λαμβάνειν τὸν Ἀθηναίων δῆμον” Aeschin.3.90, cf. 2.116, Arist.Rh.1396b19: c. dat. pers., “ἔ. οὐδενί” S.Ph.72.
II. that whereto one is sworn, “θεῶν ἔ. δίκη” S.Ant. 369 (lyr.); “ἔνορκον [εἶμεν] τοῖς ἐπιϝοίκοις μἠποστᾶμεν” IG9(1).334.11 (V B.C.); παρακαταθήκην ἔνορκον εἰληφὼς παρὰ τῶν νόμων, of the jurors, D.25.11; “ἔ. προσφώνησις” Stud.Pal.22.184.88 (ii A. D.); “ἔνορκόν τι καταστῆσαι” Aeschin.2.176; “τῷ μὴ βουλομένῳ μὴ εἶναι ἔνορκον συμμαχεῖν” X.HG6.3.18; of a decree, Rev.Ét.Gr.24.415 (Itanos, ii B. C.); ἔνορκον ποιεῖσθαι to bind oneself by oath, Pl.Phd.89c; ἔνορκον ἐποίσει τὴν ψῆφον, Lat. juratus feret sententiam, D.H.7.45. Adv. “-κως” LXX To.8.20, Ath.6.274e, Poll.1.39.
b. consecrated by oath, “λίθος” Pl. Lg.843a.