Henry George Liddell, Robert Scott, A Greek-English Lexicon

I. of Place, near, hard by, Ep. and Lyr., “δυσμενέες δ᾽ ἄνδρες ς. εἵαται” Il.10.100; “ς. εἴσιδε γαῖαν” Od.5.392, cf. 24.493; ς. οὔτασε at close quarters, Il.5.458; “μή πώς σ᾽ ἠὲ βάλῃ ἠὲ ς. ἄορι τύψῃ” 20.378, cf. 13.576, 16.828: sts. c. dat., “οὐ γάρ σφιν παῖδες ς. εἵαται” 10.422; “νῆσοι ναιετάουσι ς. ἀλλήλῃσι” Od.9.23; “οἳ δή σφι ς. εἰσι” Hes.Sc.113; so στάθεν τύμβῳ ς. Pi.N.10.66 (also πὰρ ποδὶ ς. Id.O.1.74; ἀμφ᾽ ἀνδριάντι ς. Id.P.5.40): more freq. c. gen., Φαιήκων γαίης ς. Od.5.288, cf. 475, 6.125, 9.117, 10.156, etc.; “ς. αἵματος” 11.142.

2. with Verbs of motion, “ς. ἐλθεῖν τινι” Il.9.304, cf. Hes.Sc.435; τινος Od.4.439; “Ἀχαιίδος” 11.481; “ὅστις ς. ἔγχεος ἔλθῃ” Il.20.363.

II. metaph. ofrelationship, καὶ πηῷ περ ἐόντι μάλα ς. Od.10.441.

2. similar to, c. dat., “ς. τούτοις . . αἱ παραλλαγαὶ . . εἰσίν” Iamb.Comm.Math.27.

III. of Time, [“θάνατος] δή τοις. εἶσι” Il.17.202, cf. Od.2.284; “σοὶ δὲ γάμος ς. ἐστιν” 6.27; σοὶ . . φημὶ ς. ἔμμεναι, ὁππότε . . [the time] is near, when . . , Il.13.817.

IV. after Hom., about, approximately, more or less, roughly speaking, “ς. κατὰ ταὐτά” Hdt.6.42; “ς. τι ταὐτά” Pl.Prm.128b; “ς. τι τοιαῦτα” Id.Smp.201e; “ς. τι ταῦτα” Id.Grg.472c; “ς. πάντες” Hdt.1.65, 2.48, X.HG6.5.33, cf. Act.Ap.13.44, PRyl.81.7 (ii A.D.); πάντα ς. Arist.Mete.350b21; “ς. ἅπαντας” Ar.Ec.1157; “πάντες ς. ἢ οἵ γε πλεῖστοι” Arr.Epict.1.11.7; “ς. ἐκ κρηνῶν οἱ πλεῖστοι ῥέουσιν” Arist.Mete.350b34; ς. περὶ τριακόσια στάδια ib.351a14; ς. τι πρόσθεν ἢ . . not long before, S.OT736; “ς. ἤδη τῆς κοίτης ὥρη προσέρχεται ὑμῖν” Hdt.5.20; σὺν τοῖς θεοῖς ς. ἔσται ὁ διάλογος (audit) “ἕως τῆς λ́ τοῦ Παχών” PTeb.58.58 (ii B.C.); “ς. . . τὸν αὐτὸν . . καιρόν” Inscr.Prien.105.13 (i B.C.); also “ς. ἴσως” Pl.Sph.253c, Arist.Top.118a13; “ς. που” D.S.36.10; “ς. ὡς εἰπεῖν” Arist.APo.79a20, Rh.1382b28, Gem.16.28; ς. εἰπεῖν one might almost say, Pl.Sph. 237c, Ath.Mech.3.4, POxy.1033.11 (iv A.D.), PLips.34.16 (iv A.D.).

2. with Verbs (freq. in pf.), esp. of saying or knowing, “ς. εἴρηχ᾽ ἂ νομίζω συμφέρειν” D.3.36; “εἴρηται ς. ἱκανῶς” Arist.APr.32a16; διώρισται ς. Id.Pol.1328a19; “τὸν ἐμὸν . . ς. ἤδη νομίζων ἐκτετοξεῦσθαι βίον” Ar.Pl.33; “ς. ἐπίσταμαι” S.Tr.43; “ς. οἶδα” E.Tr.898; “ἐγὼ ς. τὸ πρᾶγμα γιγνώσκειν δοκῶ” Ar.Pl.860; freq. used to soften a positive assertion with a sense of modesty, sts. of irony, “ς. γὰρ . . συνίημι” Hdt.5.19; ς. τι τὴν σὴν οὐ καταισχύνω φύσιν I dare say I do not . . , S.El.609; ς. τι μώρῳ μωρίαν ὀφλισκάνω I dare say it is a fool who thinks me foolish, Id.Ant.470; ς. δέ τι καὶ τὸ ξύμπαν generally speaking in every respect, Th.3.68; ς. οὐδ᾽ ὁπωστιοῦν σοι πείσεται probably not at all, Pl.Phd.61c; ς. γὰρ ἔχω ὃ εἰπὼν ἀναγκάσω σε I think I have an argument, Id.Phdr.236d.

3. used in affirmative answers, I suppose so, I dare say, Id.Sph.250c,255c, al.

V. perhaps, ὑποδραμὼν ς. φασεῖ （φάσει codd.) Dius ap.Stob.4.21.17.

VI. = σχέδην, ἠκολούθει ς. J.BJ1.17.2 (unless = followed at no long distance).