previous next
ar-rŏgo (adr- , Fleck., B. and K., Dietsch, Halm, Weissenb.; arr- , Holder, Dinter; Keller uses both forms), āvi, ātum, 1, v. a.
I. Jurid. and polit. t. t.
A. To ask or inquire of one, to question: Venus haec volo adroget te, * Plaut. Rud. 5, 2, 45; cf. Dig. 1, 7, 2.—*
B. Alicui, t. t., to add one officer to another, to associate with, place by the side of: “cui consuli dictatorem adrogari haud satis decorum visum est patribus,Liv. 7, 25, 11.—
C. To take a homo sui juris in the place of a child, to adopt (v. arrogatio), Gell. 5, 19, 4; cf. Dig. 1, 7, 1; 1, 7, 2; 1, 7, 22 al.—Hence,
II. Transf.
A. To appropriate that which does not belong to one, to claim as one's own, to arrogate to one's self, to assume: “quamquam mihi non sumo tantum, judices, neque adrogo, ut, etc.,Cic. Planc. 1: “non enim mihi tantum derogo, tametsi nihil adrogo, ut, etc.,id. Rosc. Am. 32: “sapientiam sibi adrogare,id. Brut. 85, 292: ego tantum tibi tribuo, quantum mihi fortasse arrogo, id. Fam. 4, 1 fin.: “Quod ex alienā virtute sibi adrogant, id mihi ex meā non concedunt,Sall. J. 85, 25: “Nihil adrogabo mihi nobilitatis aut modestiae,Tac. H. 1, 30: “Nec sibi cenarum quivis temere arroget artem,Hor. S. 2, 4, 35.—
B. Poet.: alicui aliquid, to adjudge something to another as his own, to confer upon or procure for (opp. abrogare): “Scire velim, chartis pretium quotus adroget annus,Hor. Ep. 2, 1, 35: “decus arrogavit,id. C. 4, 14, 40: “nihil non arroget armis,adjudge every thing to arms, think every thing must yield to, id. A. P. 121.— Hence, arrŏgans (adr- ), antis, P. a., acc. to II. A., appropriating something not one's own; hence, assuming, arrogant (syn.: superbus, insolens, ferox).
B. As a consequence of assumption, haughty, proud, overbearing, insolent (cf. arrogantia, I. B.): “proponit inania mihi nobilitatis, hoc est hominum adrogantium nomina,Cic. Verr. 1, 6: “de se persuasio,Quint. 2, 4, 16: “crudelitas adrogans,Cic. Fam. 5, 4, 2: “dictum,id. Sull. 8, 25: “consilium,id. de Or. 2, 39, 165: “moderatio,Tac. A. 1, 3: “adversus superiores tristi adulatione, adrogans minoribus, inter pares difficilis,id. ib. 11, 21: “omnem adrogantem humilia,Vulg. Job, 40, 6: “abominatio Domino est omnis adrogans,ib. Prov. 16, 5: “beatos dicimus adrogantes,ib. Mal. 3, 15.—Adv.: arrŏgan-ter (adr- ), with assumption, arrogantly, haughtily, proudly, insolently: “aliquid dicere,Cic. de Or. 2, 83, 339; id. Off. 1, 1, 2; Quint. 4, 2, 86: “scribere,Cic. Att. 6, 1: “aliquid praejudicare,id. ad Brut. 1, 4: “petere,id. Lig. 10, 30: “adsentire,id. Inv. 2, 3, 10: “facere,Caes. B. G. 1, 40: adversarios sustinere, D. Brutus ap. Cic. Fam. 11, 13, 4: ingredi, * Vulg. Soph. 1, 9: “consulere in deditos,Tac. Agr. 16.—Comp.: “multo adrogantius factum,Suet. Caes. 79: “insolentius et adrogantius uti gloriā artis,Plin. 36, 10, 36, § 71: “adrogantius et elatius praefari,Gell. 9, 15.—Sup., Oros. 7, 25; 7, 35.
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: