I.slothful, indolent, lazy (for syn. cf.: piger, segnis, iners, deses, ignavus, socors, lentus, tardus, otiosus).
I. Prop. (rare): “qui in oppido sederent quam qui rura colerent, desidiosiores,” Varr. R. R. 2 praef.: “si comparer illi, sum desidiosissimus,” Plin. Ep. 3, 5, 19; Col. 12, 1, 1: “desidiosior in professione grammatica habebatur,” Suet. Gramm. 8: “qui nolet fieri desidiosus, amet,” Ov. Am. 1, 9, 46: “apis,” Luc. 9, 288.—
II. Transf., causing idleness, making lazy: si quod facit, ab eo (nominetur) quod fit, ut cum desidiosam artem dicemus, quia desidiosos facit, Auct. Her. 4, 32, 43: “habet etiam amoenitas ipsa vel sumptuosas vel desidiosas illecebras multas cupiditatum,” Cic. Rep. 2, 4: “delectatio,” id. de Or. 3, 23, 88: “inertissimum et desidiosissimum otium,” id. Agr. 2, 33 fin.: “desidiose puer (sc. Cupido),” Ov. Am. 2, 92.—* Adv.: dēsĭdĭōsē , idly: “agere aetatem,” Lucr. 4, 1136.
