previous next
sŏlūtĭo , ōnis, f. id.,
I.a loosing, unloosing, dissolution (rare but class.).
I. Lit.
A. In gen.: “linguae,Cic. de Or. 1, 25, 114: “totius hominis,id. Tusc. 3, 25, 61.—Plur.: “ventris et stomachi solutiones,looseness, weakness, Plin. 23, 6, 60, § 112; cf.: “stomachi solutio,Cels. 4, 5.—
B. In partic., payment: “solutio rerum creditarum,Cic. Off. 2, 24, 84: “legatorum,id. Clu. 12, 34: “justi crediti,Liv. 42, 5: “nummorum,Dig. 46, 3, 54: “Romae solutione impeditā fides concidit,Cic. Imp. Pomp. 7, 19: “solutionem in procuratorem factam,Dig. 46, 8, 12: “nominis Caerelliani,Cic. Att. 12, 51, 3: “explicatā solutione,id. ib. 15, 20, 4.—Plur., Caes. B. C. 3, 20; cf. Dig. 46, tit. 3: De solutionibus et liberationibus.—
hide Dictionary Entry Lookup
Use this tool to search for dictionary entries in all lexica.
Search for in
hide Display Preferences
Greek Display:
Arabic Display:
View by Default:
Browse Bar: