I.to carry, bear, or bring to or into a place, in one's hands, on a horse, by water, etc.
I. Lit.
A. Act.
(α).
With in and acc.: “tantum in aerarium pecuniae invexit, ut,” Cic. Off. 2, 22, 76: “Euphrates in Mesopotamiam quasi novos agros invehit,” id. N. D. 2, 52, 130.—
(β).
With acc. of place (poet., except with names of towns, etc.): “marmor Romam,” Plin. 36, 6, 8, § 49; 18, 7, 12, § 66: “Iamque mare (lyra et lingua) invectae flumen relinquunt,” Ov. M. 11, 54. —
(γ).
With dat.: “Caesar legiones per flumen Oceano invexit,” Tac. A. 2, 23: “gazam urbi,” Suet. Aug. 41: “quas (opes) mare litoribus invehit,” Curt. 9, 2, 27. —
(δ).
Absol. (sc. frumenta), into the barns, Plin. 18, 30, 73, § 303: “peregrinas mercis,” id. 29, 1, 8, § 24. —
B. Pass.
1. To ride, drive, sail, fly to or into a place: “dictator triumphans urbem invehitur,” i. e. enters, Liv. 2, 31; 35, 8; 36, 39: “invecta corpori patris nefando vehiculo filia,” id. 1, 59, 10: “at Caesar triplici invectus Romano triumpho moenia,” Verg. A. 8, 714: “invehitur celeri barbarus hostis equo,” Ov. Tr. 3, 10, 54; cf.: “equitum acies invecta in dissipatos,” Liv. 8, 39; so id. 25, 34, 4; 38, 18, 6 al.: “equo,” Verg. A. 5, 571; Liv. 8, 9; Sil. 15, 436: “curru,” Verg. A. 6, 785: “invectus mare,” carried into the sea, Ov. M. 11, 54: “in portum ex alto invehi,” Cic. Mur. 2, 4; Vell. 2, 42, 2: “portum invectus,” Plin. 6, 22, 24, § 84; cf.: “ab invectis portum audit,” Liv. 44, 7. —With dat.: “classes invectas Tibridis alveo,” Verg. A. 7, 436; Just. 32, 3, 14: “ostio fluminis,” id. 12, 10, 5.—
2. To enter, penetrate: “cum utrimque invehi hostem nunciaretur,” Liv. 5, 8: “Alexander ordines . . . multa caede hostium invehitur,” Curt. 4, 15, 20.—
C. Invehere se, or invehi, to attack, assail, fall upon, assault; to force one's way in, penetrate.—With se: “invehebant se hostes,” Liv. 40, 39 fin.; 6, 32: “cum eo ipso acrius victores se undique inveherent,” Curt. 8, 14, 18. — Pass.: “Valerius temere invectus in aciem,” Liv. 2, 20; “equites in laevum cornu invecti sunt,” Curt. 3, 11, 1; 4, 15, 2; 8, 14, 15: “belua invehebatur ordinibus,” id. 8, 14, 33: “levi agmine,” id. 8, 14, 5: “currus in phalangem invecti erant,” id. 4, 15, 14 et saep.—
II. Trop.
A. Act., to introduce, bring in, bring upon: “quae (mala) tibi casus invexerit,” Cic. Tusc. 3, 12, 26: “partem incommodorum,” id. Inv. 1, 1, 1: “ut quemcumque casum fortuna invexerit,” brings with it, id. Tusc. 4, 17, 38: divitiae avaritiam invexere, Liv. praef. § 12.—
B. Pass., to attack with words, inveigh against: “in homines caros,” Cic. de Or. 2, 75, 304: “quod consul in eum ordinem essct invectus,” id. ib. 3, 1, 2: “acerbius in aliquem, id, Lael. 16, 57: in adversarios,” Quint. 12, 9, 11; 2, 15, 29: “in Philotam,” Curt. 6, 9, 30: “aliquid inclementius in te,” Liv. 3, 48: “vehementius in causam principum,” Cic. de Or. 1, 7, 24: “in eam artem,” Quint. 2, 16, 1.— Act.: “* de quo Caesar in senatu aperte in te invehens questus est,” Cic. Phil. 2, 29, 74.— With Gr. acc.: “cum nonnulla inveheretur in Timoleonta,” Nep. Timol. 5: “multa in Thebanos,” id. Ep. 6. — Hence, invectus , a, um, P. a., brought in: invecta et illata (or without et): invecta illata, things brought into a house by the tenant, i. e. his movables, household stuff, furniture: placet, in urbanis habitationibus locandis, invecta illata, pignori esse locatori, Dig. 2, 14, 4: “invecta et illata pignori erunt obligata,” ib. 20, 2, 2.