A.“μογίομες” Ar.Lys.1002: Ep. impf. “μογέεσκον” Nonn.D.1.312, al., AP9.442 (Agath.): Ep. aor. “μόγησα” Il.9.492, al.: Ep. pf. part. “μεμογηώς” Nic.Th.830, Al.529: (μόγος):—poet. Verb, toil, suffer, in Hom. usu. with a cogn. acc., “ὅσσα γε . . θεῶν ἰότητι μόγησα” Od.7.214; “μάλα πόλλ᾽ ἔπαθον καὶ πολλ᾽ ἐμόγησα” Il.9.492; “πολλὰ μογήσας” 2.690, etc.; τῷ ἔπ᾽ ἄλγεα πολλὰ μογήσῃ for whom he suffers . . , Od.16.19, cf. Il.1.162; “ὅσα . . ἐμόγησεν ἀμφ᾽ ἐμοί” Od.4.152; εἵνεκ᾽ ἐμεῖο πολέας ἐμόγησεν ἀέθλους ib.170, cf. Hes.Th.997, Thgn.71: abs. in part., ἐξ ἔργων μογέοντες tired after work, Od.24.388: hence nearly = μόγις, with pain or trouble, hardly, “μογέων ἀποκινήσασκε” Il. 11.636; “θέσαν μογέοντες” 12.29.
2. in Trag., suffer pain, be distressed, “συμπονήσατε τῷ νῦν μογοῦντι” A.Pr.277; “μὴ παίσας μογῇς” Id.Ag.1624; μογοῦντα πλευρά in the side, E.Alc.849: c. dat., “δυστοκίαις μ.” Call.Del.242 (-τοκέες codd.); “κέντρῳ” Nic.Th.830: metaph., χαλκοῖο πάλαι μεμογηότος ἄνθην having lost its sheen, Id.Al.529.