I.subst. quidvis, pron. indef. (separated: “quod genus vis propagabis,” Cato, R. R. 52), who or what you please, any whatever, any one, any thing: “Juppiter non minus, quam vostrum quivis, formidat malum,” Plaut. Am. prol. 27: “quaevis alia mora,” id. Mil. 4, 7, 10: “omnia sunt ejusmodi, quivis ut perspicere possit, etc.,” Cic. Quint. 27, 84: “ad quemvis numerum ephippiatorum equitum quamvis pauci adire audent,” Caes. B. G. 4, 2: “quaevis amplificationes,” all sorts of, Cic. Inv. 1, 53, 100: “unus amet quāvis aspergere cunctos, i. e. quāvis ratione,” Hor. S. 1, 4, 87: ab quīvis (abl.) homine beneficium accipere gaudeas, Ter. Ad. 2, 3, 1: “cujusvis opes voluisse contra illius potentiam crescere,” Sall. C. 17, 7: “quovis modo inceptum perficere,” id. J. 11, 9; 35, 4: “quovis sermone molestus,” Hor. S. 1, 3, 65: “eripiet quivis oculos citius,” id. ib. 2, 5, 35.—Joined with unus, any one you please, any one whatever: “una harum quaevis causa,” Ter. And. 5, 4, 1: “si tu solus, aut quivis unus,” Cic. Caecin. 22, 62: “non quivis unus ex populo, sed existimator doctus,” id. Brut. 93, 320. — quidvīs , as subst., any thing whatever, no matter what: “dicere hic quidvis licet,” Plaut. Truc. 4, 4, 31: “quidvis satis est,” Ter. Heaut. 4, 1, 28; Plaut. Poen. 1, 3, 28: “si quidvis satis est,” Hor. S. 2, 3, 127.— With gen.: “quidvis anni,” i. e. at any season of the year, Cato, R. R. 17.
quī-vīs , quaevis, quodvis (abl. quīvis, Ter. Ad. 2, 3, 1), and