I.dep. form indagatur, Varr. L. L. 5, § 94 Müll.), v. a., to trace out, track, as dogs in hunting (syn.: vestigo, scrutor; class.).
I. Lit.: “canis natus ad indagandum,” Cic. Fin. 2, 13, 39: “feras,” Varr. L. L. 5, § 94 Müll.: “quae tactu quaeque naribus auribusque et oculis indagantur,” Col. 3, 10, 9.—So of hunting in gen.: “bestiarum cubilia,” Sen. Vit. Beat. 14, 4.—
II. Trop., to search into, investigate, explore; hunt for, strive to obtain: “neu rem ipsam indaget, si, etc.,” Plaut. Trin. 3, 3, 26; cf.: “eo si pacto posset indagarier mulier,” be traced, id. Merc. 3, 4, 38: “indagare et odorari quid cuique opus esset,” Cic. Verr. 2, 2, 54, § 135: “indicia communis exitii,” id. Mil. 37, 103: “inusitatas vias,” id. Or. 3, 11: “de re publica,” id. Att. 2, 4, 4: “clementiam misericordiamque apud judices,” Gell. 6, 3, 18: “intervalla siderum a terra,” Plin. 2, 21, 19, § 80: “sepulchrum (Archimedis),” Cic. Tusc. 5, 23, 64.